از غدیر تا کربلا روشن ترین راه است.

عاشورا واضح ترین معنای غدیر است.

عاشورا درخشان ترین جلوه غدیر است.

عاشورا جاودانه ترین حماسه، رساترین فریاد در لبیک به ندای غدیر است.

عاشورا تجلی نوری از انوار غدیر ، حق بینی و حق گویی و ظلم ستیزی در هر عصر و دیار است.

عاشورا فرزند غدیر است و خود همواره باردار فرزندان حماسه آفرین و تاریخ ساز همچون خمینی ها و مطهری هاست.

با توجه به مباحث آزادی که در پست قبلی مطرح شد این سوال پیش می اید که چرا حکم خروج از دین اسلام اعدام می باشد در حالی که در دین اجباری نیست و در پذیرش دین خدای متعال در آیه كریمه «لا اكراه فی الدین»به انسانها اختیار داده است، چرا این اختیارو آزادی  در خارج شدن از دین وجود ندارد و فرد مرتد محسوب می‌شود؟

خداوند در سوره بقره آیه ۲۵۶ است كه می فرماید: «لا اکراه فی الدین قد تبیّن الرشد من الغی؛ در دین هیچ اجباری نیست، و راه از بیراهه بخوبی آشکار شده است.» اما حقيقت آن است كه بسیاری از افراد در تفسیر این آیه دچار اشتباه می شوند.

در حقیقت این آیه نه تنها بیان می دارد که نباید در دین اجبار باشد، بلکه بالاتر از آن می گوید اجبار در دین شدنی نیست. این بیان بسیار دقیق است؛ زیرا اصولاً دین و اعتقاد به عنوان یک امر درونی و قلبی، قابلیت اجبار کردن یا اجباری شدن را ندارد؛ پس به این معنا نیست که در دین و دین داری هیچ نوع اجباری وجود ندارد و یا می شد در دین اجبار باشد اما خدا آن را برداشته؛ دین و اعتقاد مربوط به قلب و درون انسان است و حوزه قلب و دل انسان اصلاً اجبار بردار نیست.
اما ارتداد اصلاً ارتباطی با حوزه اعتقاد فردی ندارد، بلکه حقیقتی اجتماعی است؛ به همین خاطر اولین شرط ارتداد، اظهار کردن ارتداد است. معنای دقیق تر آن موضع گیری در مقابل اسلام در جامعه است؛ بنابراین مربوط به جامعه می شود و یک جرم اجتماعی و سیاسی در جامعه اسلامی است.

...

نکته قابل اهمیتی که در ادامه آیه ذکر شد، این است:« … قد تبین الرش من الغی» یعنی راه رشد و سعادت و حق از راه گمراهی شناخته شده؛ پس چه نیازی به اجبار است، وقتی که راه حق روشن و آشکار است؟!در نتیجه هر کس می تواند به دنبال حقیقت بوده، آن را از روی فکر و استدلال خود برگزیند. بدان عمل کند و هیچ حکمی بر او بار نشود. خود او در خصوص اعمال و رفتار و عقایدش تنها در پیشگاه خداوند در قیامت پاسخگو است.

ارتداد در صورت اظهار و عناد و موضع گیری در مقابل اسلام مطرح می شود که مسئله ای اعتقادی و فردی نیست. یعنی اگر فردى در خانواده مسلمان تشخیص داد که دین اسلام بر حق نیست، مى‌‏تواند دین دیگر را انتخاب کند، اما در جامعه‌‏اى که بر اساس اعتقادات و باورهاى دینى، قوانین، رفتارهاى اجتماعى و فردى، امیال و آرزوهاى انسان‏ها ارزش‏هاى اخلاقى شکل گرفته که هر یک از این موارد کارکردهاى بسیارى در زندگى فردى و اجتماعى دارد، حق ندارد در برابر دین و اعتقادات موضع‏گیرى نموده و درصدد تخریب آن ها باشد.
دلیل این منع هم روشن است، زیرا آثار نامطلوب در زندگى فردى و اجتماعى ایجاد خواهد کرد و باعث تزلزل ارکان اجتماعى خواهد شد؛ بنابراین ارتداد از این جهت که افکار عمومى و ایمان مردم را متزلزل مى‏‌کند، اظهار آن روا و شایسته نیست، و با وجود یک سرى شرایط اسلام با مرتد برخورد مى‌‏کند؛ اما اگر باور خود را رواج نداد و به امنیت فکرى و فرهنگى جامعه آسیبى وارد نکرد، به او کارى ندارند و حکم ارتداد نداشته و عقیده‏اش نزد خودش محترم است.

پس ارتداد در اسلام، بیش از آن که جنبه اعتقادی و فردی داشته باشد، جنبه های دیگر اجتماعی دارد؛ زیرا واقعاً دین اسلام برای کسی که به دنبال حقیقت باشد، ارزش قایل است. خود بر این امر تاکید می نماید. پس قرار دادن حکم ارتداد بر یک تحقیق حقیقت جویانه بی معنی است. مشکل آن جاست که انکار دین رسمی جامعه و عقیده بخش اعظم اجتماع توسط فرد علنی شود و باورهای اصیل دینی مورد هجمه قرار گیرد.

براى پى بردن به فلسفه این حکم الهى باید خاستگاه وضع این حکم از دیدگاه قرآن بررسى شود. قرآن نقل مى نماید:
«جمعى از اهل کتاب (یهود) گفتند (بروید ظاهراً) به آنچه بر مؤمنان نازل شده در آغاز روز ایمان بیاورید، و در پایان روز کافر شوید و (باز گردید) شاید آن‏ها (از دین خود) باز گردند».[۱]

دوازده نفر از دانشمندان یهود خیبر و نقاط دیگر، نقشه‌‏اى ماهرانه براى متزلزل ساختن باور و ایمان بعضى از مؤمنان طرح نموده و با یکدیگر تبانى کردند که صبحگاهان خدمت پیامبر اسلام(ص) برسند و ظاهراً ایمان بیاورند، ولى در آخر روز از آیین برگردند. هنگامى که از علت کارشان سؤال شد بگویند: ما صفات محمّد را از نزدیک مشاهده کردیم. هنگامى که به کتب دینى خود مراجعه نموده یا با دانشمندان دینى خود مشورت کردیم، دیدیم صفات و روش او با آنچه در کتب ما است، تطبیق نمى کند. از این رو برگشتیم. این موضوع سبب مى شود که عده‌‏اى بگویند این‏ها که به کتب آسمانى از ما آگاه ترند، لابد آنچه را گفته‌‏اند، راست مى گویند و به این وسیله ایمان مسلمانان متزلزل مى گردد.[۲]
مکر و نیرنگ کفار به وسیله خداوند آشکار گردید. خدا حدّ ارتداد را وضع نمود. این ترفند مختص زمان رسول خدا(ص) نمى باشد، بلکه در همه زمان‏ها امکان اجراى آن وجود دارد.
اسلام با وضع چنین حکمى جلوى مفاسد احتمالى (که برخى نیز به وقوع پیوسته) را گرفته است که در ذیل به نمونه هایى از این مفاسد اشاره مى کنیم:

۱- همه مسلمانان از نظر اعتقاد و ایمان درونى در سطح بالا نیستند، بلکه برخى افراد در ایمانشان سست هستند. این گونه تبلیغات افراد سست ایمان را تحت تأثیر قرار مى دهد. آن‏ها را از مسیر حق باز مى دارد. حدّ و حکم شرعى ارتداد مى تواند افراد را از انحراف باز دارد.

۲- اگر اسلام جلوى این روند را نمى گرفت، نوعى جنگ روانى علیه دین صورت مى گرفت. کفار با تبلیغات شدید علیه اسلام، علاوه بر این که مسلمانان را دلسرد مى کردند، باعث دلسرد شدن افرادى که گرایش به اسلام داشتند مى شدند.

۳- مهم‏ترین مسئله ارتداد، پیامدهاى سیاسى، اجتماعى و فرهنگى آن است.

در جامعه اسلامى که اسلام و احکام و قوانین آن پایه براى رفتارهاى فردى و اجتماعى و روابط خانوادگى و تعیین کننده رفتار انسان‏ها با یکدیگر و ارزش‏هاى اخلاقى جامعه است، هر گونه اختلالى در ایمان و اعتقاد انسان‏ها با توجه به همسنگ نبودن آگاهى‌‏ها، در رفتارها تأثیر گذاشته، التزام به احکام و قوانین دینى و اجتماعى را سست مى کند و ارکان جامعه را مورد تهدید جدّى قرار مى دهد.
همچنین گسترش افکار انحرافى در جامعه که از طرف افراد مرتد ایجاد مى شود، نیروى مسلمانان را از جهت کمّى و کیفى مورد تهدید قرار مى دهد، از این جهت هر گونه برنامه ریزى بر اساس نیروهاى اسلامى در جامعه، غیر ممکن خواهد بود.
با توجه به موارد فوق کاملاً مشخّص مى شود که حکم ارتداد، یک حکم اجتماعى و سیاسى است، هم چنین آنچه در روایات در مورد حکم ارتداد بیان شده، در زمانى است که انکار دین اسلام جاحدانه باشد، یعنى شخصى به رغم حقانیّت دین اسلام ،به جهت انگیزه‏هاى نادرست از دین اسلام خارج شده و در مقابل آن موضع‏گیرى نماید؛ بنابراین اگر کسى دین دیگرى غیر از اسلام را (آن هم پس از بررّسى و به دور از هر گونه حُبّ و بُغض و مشکلات دیگر) انتخاب نماید، این عقیده براى او محترم است، تا زمانى که به صورت موضع‏گیرى در مقابل اسلام و تهدید آن در نیاید. به همین خاطر، ارتداد تضادى با آزادى عقیده (که در اسلام محترم شمرده شده است) ندارد. البته احترام به آن به معناى حقانیّت و درستى هر عقیده‏اى نمى باشد.
در عين حال اگر فردی اصرار در ابراز عقیده خود و تبیین نادرست بودن دین قبلی خود دارد، می تواند از تحت حمایت جامعه اسلامی و قوانین آن خارج شده، در محیطی دیگر به نشر این عقیده خود بپردازد. در هر حال اساس حکم ارتداد امری عقلانی و مورد تایید ساختارهای اجتماعی است.

در انتها توجه به اين نكته هم ضروري است كه حکم ارتداد در ادیان آسمانى دیگر (مسیحیت و یهود و زرتشتی) نیز بیان شده [۳]، طبیعى است که هر دینى براى محافظت از کیان خود، راهکارهایى را براى وحدت پیروان اندیشیده باشد.

همچنين حكم مرتد حقيقي در برخي مواردِ خاص بسيار سخت بوده و اعدام است [۴] اما نه هر انکار و تشکیکی در دین اسلام ارتداد محسوب می شود و نه هر فردی به صرف تغییر دین و اعلان آن، خونش مباح شده، اعدام می شود؛ بلکه حكم زنان مرتد و همچنين كساني كه ابتدا مسلمان نبوده و بعد مسلمان شده اند كه مرتد ملي ناميده مي شوند اعدام نيست؛ در نتيجه از چهار قسم مرتد ملی و فطری (كساني كه مسلمان زاده اند ) از زنان و مردان، تنها مرتد فطری مرد به اتفاق بسیاری از فقها، آن هم در شرایط خاص و با حصول شرايط متعدد مستحق مرگ است و در خصوص دیگر گروه ها رفتار و برخوردهای متفاوت دیگری اعمال می شود [۵].

منابع:

[۱]. آل عمران (۳) آیه ۷۳.
[۲]. تفسیر نمونه، ج ۲، ص ۴۶۶.
[۳]. کتاب مقدس، تورات، سفر تثنیه، فصل ۱۳؛ عهد جدید (انجیل)، نامه‏ای به مسیحیان عبرانی، بند ۱۰.
[۴]. امام خمینی، تحریر الوسیله، ج ۱، ص ۱۱۸.
[۵]. عبد الکریم موسوی اردبیلی، فقه الحدود و التعزیرات، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۴۱۳ ق، ص ۸۴۰.

در پست قبلی به بررسی مفهوم آزادی  پرداختیم  در ادمه به مباحث انواع آزادی ازنگاه استاد ارجمند استاد مرتضی مطهری می پردازیم.

مي‌توان در انديشه استاد مطهري پنج نوع آزادي را متمايز كرد كه عبارتند از:

1- آزادي اجتماعي

2- آزادي معنوي

3- آزادي سياسي

4- آزادي اگزيستانسياليستي

5- آزادي جنسي

1-آزادي اجتماعي

استاد مطهري در تعريف آزادي اجتماعي مي‌گويد: «بشر بايد در اجتماع از ناحيه ساير افراد اجتماع آزادي داشته باشد، ديگران مانعي در راه رشد و تكامل او نباشد، او را محبوس نكنند… كه جلو فعاليتش گرفته شود، ديگران او را استثمار نكنند، استخدام نكنند،‌ استعباد نكنند، يعني تمام قواي فكري و جسمي او را در جهت منافع خودشان به كار نگيرند.1

مطهري فقدان آزادي اجتماعي را يكي از گرفتاري‌هاي بشر در طول تاريخ ذكر مي‌كند و مي‌گويد: «يكي از مقاصد انبياء به طور كلي و به طور قطع اين است كه آزادي اجتماعي را تأمين كنند و با انواع بندگي‌ها و بردگي‌ها اجتماعي و سلب آزادي‌هايي كه در اجتماع هست مبارزه كنند.»2

وي براي اثبات آزادي اجتماعي در دين به آيه‌ 64 سوره آل عمران اشاره مي‌كند و در تفسير آن مي‌گويد: «در مقام پرستش، جز خداي يگانه چيزي را پرستش نكنيم، نه مسيح را و نه اهرمن را… و اينكه هيچ كدام از ما ديگري را بنده و برده خودش نداند و هيچ‌كس هم يك نفر ديگر را ارباب و آقاي خودش نداند،‌ يعني نظام آقايي و نوكري ملغا، نظام استثمار ملغا، نظام لامساوات ملغا،‌ هيچ‌كس حق استثمار و استعباد ديگري را نداشته باشد.»3

دنياي امروز هم آزادي اجتماعي را يكي از مقدمات خودش مي‌شمارد، اگر مقدمه اعلاميه جهاني حقوق بشر را خوانده باشيد اين را مي‌فهميد. در آنجا مي‌گويد: عله‌العلل تمام جنگ‌ها، خونريزي‌ها و بدبختي‌ها كه در دنيا وجود دارد اين است كه افراد بشر به آزادي ديگران احترام نمي‌گذارند.

آيا منطق انبياء تا اينجا با منطق امروز موافق است؟ آيا آزادي مقدس است؟ بله مقدس است و بسيار هم مقدس است. پيغمبر اكرم(ص) هميشه از اموي‌ها بيم داشت و از آينده آنها بر امت نگران بود. فرمودند: اولاد ابي‌العاص اگر به سي نفر برسند،‌ بندگان خدا را بنده خود و مال خدا را مال خود حساب مي‌كنند و در دين خدا هم آنچه بخواهند بدعت ايجاد مي‌كنند. پس اين مطلب هم درست است كه آزادي اجتماعي مقدس است.4

برای کامل شدن مبحث از سخنان استاد فلسفه دانشگاه شهید بهشتی (دكتر منوچهر صانعی دره‌بیدی)نیز استفاده کرده و این قسم از آزادی را تکمیل میکنم.

صفحات: 1· 2

عرض ادبی به محضر مولی امام مجتبی سلام الله علیه داشته باشیم. درمیان پنج تن از همه غریب تر و مظلوم تر امام مجتبی سلام الله علیه است. آقا امام حسین سلام الله علیه همسرانی داشت که یکی از یکی بهتر بودند. حضرت رباب یک سال زیر آفتاب نشست و برای همسرش گریه کرد. اصحاب امام حسین سلام الله علیه یکی از یکی بهتر بودند. خود آقا فرمودند: اصحابی بهتر و با وفاتر از شما سراغ ندارم. ولی دلها بسوزد برای آن امام غریبی که یاران او قصد ترور آقا را داشتند. سجاده از زیر پای آقا کشیدند. حمله کردند و مجروحش کردند. به معاویه لعنة الله علیه نامه نوشتند که بخاطر این پول هایی که برا ما فرستادی، هر وقت که بگویی دست بسته آقا را تحویل می دهیم. آقا مجبور به صلح شد. آن هم با معاویه که مجسمه فساد بود.

مرحوم میزا علی اکبر ترک از منبری های خیلی خوب تهران بود. می گوید: ماه رمضانی تهران منبر می رفتم. آخرهای ماه رمضان بود که یک شب بی بی حضرت زهرا سلام الله علیها را خواب دیدم. دیدم که بی بی به من توجه نمی کنند. گفتم: بی بی جان من روضه خوان فرزندتان حسین سلام الله علیه هستم. چرا لطف و عنایتی نظری نمی فرمایید؟ فرمودند: مگر امام حسن سلام الله علیه فرزند من نیست. یعنی من از شما گله دارم، چرا از حسنم روضه نمی خوانی؟ همه عالم برای غربت ابا عبدالله سلام الله علیه اشک می ریزند، اما خود اباعبدالله سلام الله علیه برای غریبی برادرش گریه می کرد. چه گذشت به دل آقا اباعبدالله سلام الله علیه وقتی در تشییع جنازه (چون مامور به صبر بود برادر وصیت به صبر کرده بود) ببیند، جنازه برادر را تیر باران می کنند. جنازه برادر را در قبرستان بقیع آورد، این چوب های تیر را از کفن و از بدن آقا جدا کرد. وقتی بدن برادر را درمیان قبر گذاشت، می گویند: آقا عمامه از سر بر داشت، شروع کرد به گریه کردن. صدا زد غارت زده آن نیست که اموالش را ببرند؛ غارت زده آن کسی است که به دست خویش برادرش را در قبر گذارد.

امام حسن مجتبی کریم اهل بیت علیهم السلام است. تجربه نشان داده است کسانی که به این امام توسل پیدامی کنند حاجتشان سریع برآورده می شود. یکی از دوستان می گفت: خانمی بچه دار نمی شدند. سال ها دکتر می رفتند و انواع درمان ها را انجام داده بود اما مشکلش رفع نمی شد. در ایام نیمه مبارک ماه رمضان با ناراحتی نشسته بود و تلویزیون برنامه ای درباره امام حسن مجتبی علیه السلام نشان می داد. دل این خانم می شکند و توسل به این امام می کند و از خدا فرزند صالح و سالمی درخواست می کند. فردای آن روز همسایه ای در خانه اش را می زند و می گوید: دیشب خواب آقا امام حسن مجتبی علیه السلام را دیدم که به خانه شما آمده اند و در خانه شما را کوبیدند و یک جفت کفش برای شما آوردند. حضرت توسل این زن را قبول کرده بود و بعد از چند روز آن خانم حامله شدند و خدا به آن ها فرزندی داد. این توسلات خیلی کارساز است.

امام حسین علیه السلام به خواهرشان حضرت زینب می فرماید: برادرم حسن از من بهتر بود «وَأَخِیخَیْرٌمِنِّی»[1] روایت داریم که برادر بزرگ تر، حکم پدر انسان را دارد. امام حسن ده سال امامت بر امام حسین کرده بود. امام بعدی باید تابع امام قبلی باشد.

صفحات: 1· 2

«آزادي» از اساسي‌ترين بحث‌هاي زندگي سياسي و اجتماعي است و از ديرگاه مورد توجه انسان بوده است. زيرا آزادي خواسته همه انسان‌هاست و همه دوست دارند آزاد زندگي كنند و در زندگي خود دست به انتخاب بزنند. شايد كمتر انساني را مي‌توان يافت كه بدون هيچ اجبار و كرامتي تن به قيد و بند ناخواسته بسپارد و آزادي فطري خويش را در بند كشد. اين از امتيازات آدمي در مقايسه با ساير مخلوقات است. آزادي همزاد و گوهر آدمي است. او آزاد متولد مي‌شود و بايد آزاد زندگي كند و راه و رسم حيات خويش را برگزيند. چنانكه حضرت علي(ع) مي‌فرمايند: «بنده ديگري نباش كه خداوند تو را آزاد آفريده است.»1

امروز يكي از مباحث رايج در جامعه ايران، بحث آزادي و به ويژه آزادي سياسي و اجتماعي است؛ مقوله‌اي كه جامعه ايراني در يكصد سال اخير با آن رو در رو بوده است. در اين نوشتار در پي بررسي و تحقيق پيرامون مفهوم آزادي و بيان انواع آن يعني آزادي اجتماعي، معنوي و سياسي، آزادي جنسي و آزادي اگزيستانسياليستي در انديشه شهيد مطهري هستيم و تلاش مي‌شود به تبيين ساز و كارها و شاخصه‌هاي آزادي در انديشه آن شهيد بزرگ بپردازيم.

مفهوم آزادي

در انديشه آيت‌الله مطهري، آزادي بزرگ‌ترين و عالي‌ترين ارزش‌هاي انساني و مافوق ارزش‌هاي مادي است. انسان‌هايي كه بويي از انسانيت برده‌اند حاضرند با شكم گرسنه و تن برهنه در سخت‌ترين شرايط زندگي كنند ولي در اسارت ديگران و محكوم يكديگر نباشند.2

از آنجا كه گوهر انسان، ‌آزادي است و طبيعتي مختار و آزادانه دارد مي‌تواند سمت و سوي حركت خود را انتخاب كند. مطهري انسان را فرزند رشيد و بالغ طبيعت‌ مي‌داند كه نيازي به قيموميت ندارد. «آنچه ساير جانداران با نيروي غيرقابل سرپيچي غريزه انجام مي‌دهند او در محيط آزاد عقل و قوانين قراردادي انجام مي‌دهد.»3

مطهري ميان عقل‌گرايي و آزادي رابطه برقرار مي‌كند و بر اين باور است كه يكي از مسائلي كه باعث شده نبوت خاتمه يابد،‌ روند تكامل عقل آدمي است كه بشر را قادر ساخته با عقل خويش سره را از ناسره تشخيص دهد و راه خود را آزادانه انتخاب كند.

به باور مطهري انسان موجودي مركب از عقل و نفس يا جان و تن است: محال است كه [انسان] بتواند در هر دو قسمت وجودي خود از بي‌نهايت درجه آزادي برخوردار باشد. رهايي هر يك از دو قسمت عالي و سافل وجود انسان،‌ مساوي است با محدود شدن قسمت ديگر.4

«از ديدگاه اسلام آزادي و دموكراسي بر اساس آن چيزي است كه تكامل انسان ايجاب مي‌كند. يعني آزادي،‌ حق ناشي از ميل افراد و تمايلات آنها و دموكراسي در اسلام يعني انسانيت رها شده،‌ حال آنكه اين واژه در قاموس غرب‌ (به) معناي حيوانات رها شده است».5

صفحات: 1· 2

آنقدر غربتت فضای دلمان را پر کرده است  که می خواهيم گوشه ای تنها بنشینيم و های های گریه کنيم.

آخر نامت که می آید، بوی کوچه هم می آید… بوی مادر … و حتی می توان حس کرد ضربت سیلی مظلومه دو عالم را.

ای غریب آشنا… هوای غربتت آنچنان فضای دلمان را اندوهگین می کند که گهگاهی یادمان می رود، تاریخ در حال تکرار است؛ تکرار مظلومیت ها…، تکرار معصومیت ها، تکرار آه های پی در پی در فراق يار، تكرار آنچه كه تو ديدي و سكوت كردي… .

اما مولاي من…! ما امروز مي بينيم كه با برادران و خواهران مسلمان ميانماري مان چه مي كنند؛ چگونه مي توان سكوت كرد در برابر اين همه جنايت؟!

آه آقا … انگار غربتت بر دوش زمان سوار است و شیعه را رها نمی کند؛ گهگاهي با خود فكر مي كنم رهبرمان دردهايش را در كدام چاه فرياد مي زند؟!

اگر پدرت علي تنها بود، سيد علي نيز تنهاست.

آري…
اين تاريخ است كه در حال تكرار است.

آقا جان دلمان تنگ است؛ به کدامین نشانه حرمت را پر بزنیم؟

برای التماس دعاهایمان بر در کدام خانه در بزنیم؟

یا به کدام کوچه سر بزنیم تا ببینیم منتقم سیلی مادرت زهرا را؟

حسن جان… حُسن نگاه تو حس خوب امید را در قلبمان جاری می کند.

مولا… دعايمان كنيد.

باید برای انجام کار فرهنگی و دینی انگیزه خود را تقویت کنیم، انگیزه اهمیت بسیاری  در تاثیرگذاری  دارد و نباید در انگیزه ناخالصی ایجاد شود.یک انگیزه سالم برای فعالیت فرهنگی دینی انقلاب این است که انسان برای تقرب به خدا به این مرحله وارد شود و خودش را بدهکار و مسئول بداند.ما در مقابل ائمه، شهدا و مردم مظلوم منطقه تاریخ و امام زمان(عج) مسئول هستیم و بار مسئولیت باید بر دوش ما احساس شود.

برای فعالیت فرهنگی و انقلابی باید انگیزه قوی داشت. دلسوزی برای مومن فریضه است نه وظیفه. وقتی کاری وظیفه شود نمی‌توان آن را انجام نداد. برای انجام فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی نیز آن کار باید به غریزه تبدیل شود در آن صورت نمی‌توان از آن گذشت.انسان باید معرفت به اهداف کار خودش و معرفت به راه رسیدن به اهداف داشته باشد اگر نداند چه کاری می‌خواهد انجام دهد با انگیزه مخلصانه هم نمی‌تواند کاری انجام دهد.

تفهیم هدف کار دشواری است، هدف امتحانات الهی برگزاری یک مسابقه است تا ببیند چه کسی بهترین عمل را انجام می‌دهد. برای انجام کار دینی باید فلسفه دین را متوجه شد اگر درست متوجه این موضوع نشویم نتیجه طوری می‌شود که قیام امام حسین (ع) را طوری دیگر نشان می‌دهیم. قرآن کریم ادبیاتی کامل متفاوت با ما که کار فرهنگی می‌کنیم دارد ما باید دین را بشناسیم و راه ترویج آن را پیدا کنیم.

صفحات: 1· 2

متأسفانه امروز برخی در داخل کشور از مواضع دشمن در مباحث فرهنگی مراقبت می‌کنند که می‌توان بحث اشتغال، تحصیلات عالیه و همگام سازی حق زنان و مردان از جمله مواضع این افراد دانست. مسئله اشتغال و تحصیلات عالیه زنان از جمله مواضعی است که دشمن به خوبی روی آن در کشور کار کرده است . همسان سازی حقوق زنان و مردان و رسیدن به جایگاه اجتماعی بالا برای زنان متأسفانه در کشور آنقدر جدی شده است که حتی برخی زنان مومن نیز گمان می‌کنند رسیدن به این دستاورد‌ها ره آورد رشد و پیشرفت است. این در حقیقت‌‌ همان هواپذیری فرهنگی مدنظر مقام معظم رهبری است . ما باید فرهنگ تربیت و فرزندپروری را جایگزین فرهنگ فرزندآوری کنیم زیرا امروز بسیاری از خانواده نگران مسئله فرزندپروری هستند تا فرزندآوری زیرا دنیای کنونی را بستر نامناسبی برای تربیت فرزندان خود می‌دانند.متأسفانه ما دچار برخی خطاهای‌شناختی در بحث فرزندپروری شده‌ایم به نحوی که فکر می‌کنیم تمام زحمات تربیت فرزند را خود باید به دوش بکشیم.باید به طور جدی از طریق رسانه‌های فرهنگی موضع دشمن را بزنیم  و این تفکر که هر چه تعداد فرزندان کمتر باشد دغدغه مادر و پدر کمتر است تفکری لیبرالیستی است زیرا اسلام توصیه به فرزندآوری در میان مسلمانان دارد.

ادامه مطلب را از دست ندهید دوست عزیز

صفحات: 1· 2