سر اینکه انسان به مبدا و معاد معتقد است ولی حب به دنیا دارد، این است که این مفاهیم جزء واردات قلبیه او نشده. شهوت مانع گردیده و راه را برای ورود این اعتقادات عقلی به قلب بسته است. اینکه میبینید بین عمل و اعتقاد افراد تفاوت وجود دارد برای این است که عمل از دل بیرون می آید نه از عقل و اعتقاد.

قلب مجموعه ای از قواست. دارای قوه شنوایی، بینایی، ذائقه، بویایی و حتی لامسه است. وقتی انسان دچار لذتهای گسترده مادی و بی بند و باری نفسانی شود، حجابی بر روی قلب خواهد آمد که موجب از کار افتادن این قوای قلبیه میگردد. لذا هرچه مسائل حکمت آمیز به او بگویی اصلا به گوشش فرونمیرود. به تعبیر قرآن صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاٰ يَعْقِلُونَ هرچه به آنها بگویید نمیفهمند.

برگرفته از کتاب رسائل بندگی  رساله دوم حب دنیا از مجتبی تهرانی

اگر کسی به مقام لاٰيَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَ هُمْ بِأَمْرِهِ يَعْمَلُونَ رسد میفهمد که چه زمانی دعا کند یا نکند. اما آنکه از روی قلدری بگوید “من این را تحمل میکنم” گفتارش نادرست است. انسان موظف است مسکنت خود را در همه ساعات شبانه روز به خدا عرضه کند. مبادا بگوید دعا خواندن خوب نیست . انسان باید اولا بخواهد و ثانیا خیر بخواهد و لازم است پیشنهاد ندهد و تکلیف برای خدا تعیین نکند و اگر هم خواست پیشنهاد بدهد، چنین عرض کند که “خدایا اگر خیر من در این است، مرحمت کنید. در حالی که تصمیم نهایی با شماست. من عرض حاجت دارم”

کمال ادب در این است که انسان مسکنت خود را اظهار کند. چنان که در دعای افتتاح آمده فَارْحَمْ عَبْدَكَ الْجاهِل. انسان وقتی بفهمد که نادان و مسکین است، مسکنتش را آشکار میکند.
ادب غیر از اخلاق است. آداب به رفتار، گفتار و نوشتار برمیگردد که فعل آدمی است. ولی اخلاق به اوصاف نفسانی مربوط است. آداب از اخلاق ریشه میگیرد و اخلاق از عقاید. و عقاید را مکتب ها تامین میکنند. بهترین آداب آن است که از بهترین اخلاق سرچشمه بگیرد. و نیکوترین اخلاق آن است که از بهترین عقاید، و بهترین عقاید آن است که از برترین مکتب مایه بگیرد و والاترین مکتب هم سخن خداست.

برگرفته از کتاب ادب توحیدی انبیا در قرآن از جوادی آملی

من گمان نمیکنم در جهان، تحریفی به اندازه این تحریف به بشریت زیان وارد کرده باشد: آدم از میوه آن درخت خورد و به همین دلیل از بهشت رانده شد. از خود قرآن و روایات اسلامی برمیاید که آن میوه ممنوع، به جنبه حیوانیت انسان مربوط میشود. یعنی امری بوده از مقوله شهوات (حرص، حسد، طمع، تکبر…). آدم از آدمیت خودش تنزل کرد و به آنها نزدیک شد

در تورات، تحریف آمده اینطور جلوه داده که آن درخت مربوط میشود به انسانیت آدم نه حیوانیت. دو کمال وجود داشت و خدا میخواست از انسان دریغ کند، یکی معرفت و دیگری جاودانه بودن. گفتند پس معلوم میشود بین دین و معرفت، تضاد هست. کم کم در اروپا رایج شد که: من جهنم با چشم باز را ترجیح میدهم به بهشت با چشم بسته. یک مسأله فوق العاده مهم در اروپا مسأله تضاد علم و دین است. اما قرآن هرگز چنین حرفی نمیزند.

قرآن مسأله نزدیک شدن آدم به آن درخت را بعد از داستان وَ عَلَّمَ آدَمَ اَلْأَسْمٰاءَ كُلَّهٰا… ذکر کرده است. یعنی آدم پیش از آنکه به بهشت برود چشمش باز شده بود و همه حقایق عالم را آموخته بود .آدم را از آن جهت بیرون کردند که از آدمیت خارج شد. با آنهمه علم و معرفت، اسیر هوسش شد. ولی تورات میگوید از اول به او گفتند شناخت پیدا نکن. چون شناخت پیدا کرد، به او گفتند برو بیرون. هنوز که هنوز است در دنیا این موج مطرح است که یا علم یا دین!

 برگرفته از کتاب شناخت از متفکر شهید استاد مطهری

اللهّمَ صَلّ عَلی عَلی بنْ موسَی الرّضا المرتَضی الامامِ التّقی النّقی و ححُجَّتِکَ

عَلی مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثری الصّدّیق الشَّهید صَلَوةَ کثیرَةً تامَةً زاکیَةً

مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِ فَ ه کافْضَلِ ما صَلّیَتَ عَلی اَحَدٍ مِنْ اوْلیائِکَ

سلام آقای خورشیدها

سلام آقای مهربانی ها …

سلام برشما و بر زائران مهربانت …

دلـم میسـوزد ؛ بـرای خـودم
بـرای تـمام لحظــه هایی کــه بی تـو گـذشت
بی تـو و حـتی بی یـاد تـو
بـرای لحظـاتی کــه غـرق بـودم در مهـربـانی تـو ؛ بی هیـچ منـتی
دلـتنـگم حضــــرت مهـربـانی
بـرای تـار دیـدنِ گـنبــــدت
بـرای خجـالـت حیـن خـوانـدن اذن دخـولت
بـرای دل سپـردن بــه نـوای نـقارخـانــه ات
بـرای آرامـشِ گـوهـرشـادت
و بـرای سبـک شدن بـعد از زیـارتـت

دلنوشته های خودتان را در بخش نظرات ذیل مطلب بیان کنید.

التماس دعا

وقتي صحبت از حجاب مي‌شود، بهانه‌ها شروع مي‌شود؛ در اين ميان برخي مي‌گويند: پوشيدگي و حجاب زن، اشتياق و حرص مردان را افزايش مي‌دهد، آن‌ها براي مدعاي خود، به حديثي از پيامبر‌اکرم(صلي‌الله‌عليه‌و‌آله) که فرموده است: «انسان نسبت به چيزي که از آن منع شود، حريص مي‌شود» استناد مي‌کنند و معتقدند اگر زن، حجاب خود را کنار بگذارد، پس از مدتي براي مردان جامعه عادي خواهد شد و حساسيت جنسي از بين مي‌رود.

 برخي از خانمها نیز از اين دست مسائل را مطرح ميکنند که « چرا بانوان موظف به پوشاندن خود ميشوند؟ آفايان بايد خودشان را حفظ کرده و نگاه نکنند ،چرا بايد براي اينکه آقايان به گناه نيافتند و سالم بمانند زنان خود را به زحمت بياندازند وبا وجود شرايط سخت آب وهوا يي خود را محصور کنند بلکه هرکس موظف است امور مربوط به خودش را کنترل کند»

دسته اي نيزعنوان ميکنند که « اصلا آقايان نگاه هم بکنند مشکلي پيش نمي آید ، اگر هم گاهي مشکلي پيش مي آید براي اين است که هميشه مردان و زنان در جامعه اسلامي با محدوديت روبه رو بوده اند،اگر فضا باز باشد ديگر اين مسائل بوجود نمي آيد . در کشورهاي غربي که فضا بسيار آزاد و نامحدود است زن و مرد مشکلي پيدا نمي کنند و بسيار راحت در کنار همديگر هستند چون برايشان ديدن همه چيز عادي است .»

همین را بهانه کردیم تا از همه کاربران و وبلاگ نویسانی که حجاب را نه حصار که آزادی و احترام به خود می دانند؛ دعوت کنیم تا در این چالش شرکت کنند تا این حرکت کوچک که امروز در فضای مجازی رقم می خورد؛ به جنبشی جهانی بدل گردد و همه زنان و مردان آزاده؛ آن را در مسیر تحقق هدفش که ترویج «عفت» در جامعه و برای جامعه است؛ یاری برسانند.

از شمایی که دغدغه هایتان فراتر از امور روزمره هست، دعوت می کنیم تا با حضور و همراهی ارزشمندتان، به قوت گرفتن این تلنگر کوچک در دنیای مجازی کمک کنید که شاید جهان واقعی هم از آن تاثیر پذیرد.

حضور و نظر هر یک از شما مهر تاييدي است بر وصيتنامه يك شهيد كه در كنار خون خويش بر حجاب تاكيد مي‌كند.

ما با حضور تک تک شما کاربران گرامی در اين چالش  اعلام مي‌كنيم كه براي حمايت از دستاوردهاي انقلاب اسلامي ايران و امام راحل(ره) و خون شهدا هميشه آماده بوده ایم و حجاب را مهر قبولی صوم و صلاتمان می دانیم.

لطفا نظرات خود را ذیل این مطلب درج کنید.

رحمت خدا به کسی داده می شود که از رحمت حق در وجودش ظهوری باشد. اگر رحمتی در خودت بود، سزاوار رحمت پروردگار می شوی؛ آن وقت بگو «یارب! ارحم؛ خدایا! رحمم کن» اما اگر خدای نکرده رحم نداری، نه به زن و بچه، نه به مشتری، نه به یتیم و زیر دستت، هر طورهستی خدا نیز همین طور با تو معامله می کند. تا کرم در تو نباشد، توقع کرم از خدا غلط است. کرم خوب است یا بد؟ اگر بد است چرا می خواهی? اگر خوب است چرا نداری؟

شاید تجربه کرده باشید، اگر سگی گرسنه رو به شما آورد و همراهتان نان یا گوشت باشد، آیا به گفتن چخ، رد می شود؟ چوب هم بلند کنی فایده ندارد و دست بردار نیست. اما اگر هیچ همراه نداشته باشی، با آن شامه قوی که دارد، چون میفهمد چیزی نداری تا گفتی چخ فورا می رود.

دل شما نیز مورد نظر شیطان است، نگاهی به دل می کند، اگر آذوقه او مانند حب مال، زر و زیور، شهرت، مقام، حسادت، بخل و… در آن باشد، می بیند به به! چه جای خوبی برای او است، همان جا متمرکز می شود. اگر صد هزار بار هم «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» بگویی به این چخ ها رد نمی شود، چون این دشمن خیلی سرسخت است. «ان الشیطان لکم عدوا / انه لکم عدو مبین» بلی اگر طعمه اش را دور کردی، آنگاه میبیند وسیله ماندن ندارد و با یک استعاذه فرار می کند.

شهید دستغیب

دو سوره در قران داریم یکی سوره مبارکه العنکبوت و دیگری سوره مبارکه النحل. حال چطور شده است که این نام عنکبوت را بر این سوره گذاشته‌اند؟ در این سوره فقط در یک آیه و دو بار بیشتر از عنکبوت نام برده نشده و باقی آیات ارتباطی با عنکبوت ندارد. یکی از اسرار همین مساله اخلاص است و می‌فرماید کسانی که غیر از خدا تکیه‌گاهی دارند مانند عنکبوت‌اند که برای خودش خانه می‌سازد و مسلماً سست بنیادترین بناهای عالم خانه عنکبوت است.

درباره سوره مبارکه النحل که سوره‌ای پردامنه‌ و سه برابر سوره عنکبوت، در این سوره نیز دو بار بیشتر از زنبور عسل یاد نشده و خدا می‌فرماید “ما به زنبور عسل وحی کردیم که برو خانه بساز، رفت برای خودش خانه‌ای ساخت".

تفاوتش با عنکبوت این است که او خودش برای خودش خانه ساخت ولی زنبور عسل به فرموده ما رفت و خانه ساخت، این‌جا عاملش خداست آن‌جا فاعلش نفس خودش است.

برگرفته از سخنان آيت الله راشد يزدي

پدرم مرد. همه چیز در یک لحظه وبه همین کوتاهی اتفاق افتاد.پدرم مرد و وقتی تمام غرور او لای کفن سفید داخل یک قبر کوچک جمع شده بود من مفهوم کوچک بودن دنیا را با تمام وجودم حس کردم.

پدرم مرد اما بازهم خورشید طلوع کرد و دوباره ماه درخشید . کودک همسایه متولد شد. آسمان بارید. ماشین عروس از کنارم گذشت … .

پدرم مرد و هیچ چیز تغییر نکرد …. زندگی همچنان جاریست. مادرم میگه : دلم برای روزهایی که بابات بود تنگ شده گلوم بغض میکنه و یادم میاد خیلی وقته دل منم تنگ شده اما به خاطر دلداری به مادرم به روی خودم نمیارم.

می پرسه:چند روزه ندیدیمش؟ صورتم رو بر می گردونم تا اشکامو نبینه .

میپرسه : تو دلت تنگ نشده؟ پشتمو می کنم به مادرم و سرم رو به کاری گرم می کنم تا صورتمو نبینه اما دلم میخواد هوار بکشم آهسته میگم:نمی دونم.بابارفته و ما زندگی جدیدی داریم. میاد پشت سرم و دستشو میزاره روی شونم و من به دنبال بهانه ایی میگردم و از آنجا میرم از نگاهش دور میشم. اشکهام فرصت خودنمایی پیدا میکنن….

بابا جونم میدونم که  میخونی……

فدای چشمای مهربونت فدای دستات فدای صدات چه دلتنگم بابا…… خدا کمک کن بتونم دوباره رو به راه شم گمون کنم اگه بخوای به من عنایت کنی بهتره با داغ دلم نذاری تنها باشم شاید که بعد از پدرم نفس بمونه اما امید من به این همیشه بودنه خدامه باور نمی‌کنم که بی پدر شدم بی تو مگه میشه زندگی کرد با رفتنت هستی من هم سوخت کاش وجود بی مقدارمن حذف میشد به جای گلی مثل تو…

دیگه از 5 شنبه از جمعه متنفر شدم چه قدر بیچاره ام که حتی نمیتونم مثل مامان اشک هامو نثار سنگ قبرت بکنم.

خدایا خلاصم کن…….
بابای نازنینم عاشقانه دوستت دارم و دستای مهربونت رو با تمام احساسم میبوسم .رفتی و تنهام گذاشتی … دلم پر میکشه برا یه لحظه دیدنت…..

خدا رحمتت کند……………………………..

در استعاره‌اى كه امام عليه السّلام بكار برده، و زن را ريحانه خوانده، سرّ عجيبى نهفته است. ريحان يعنى گياه خوشبو و ريحانه در لغت به دسته گياه خوشبو و گياه معطّر معروف ميگويند. و شادابى و طراوت وى تا وقتى است كه در بوستان و باغ و بر شاخسار يعنى محيط طبيعى خود بماند، و در كنار درخت و اصل خويش زندگى كند. و به سبب همين لطافت بسيار است كه بادى شديد، گلبرگهايش را مى‌پراكند و لطافت و بويش را از بين ميبرد. و آن را به وادى تباهى ميرساند.
همينطور زن، چون قهرمان روئين تن خلق نشده، كه تحمّل شدائد را داشته باشد و مشكلات رتق و فتق امور را تحمّل كند، بايد در گلزار خانوادگى خود به حفظ شخصيّت و كرامت خود بپردازد و از اين حدّ تجاوز نكند.
ولى اگر در اجتماع مردان داخل شود و در كار آنان دخالت كند و متصدّى امور مهمّ گردد، باد كشنده مهالك و آفات و انحرافات، بر وى وزيدن گيرد و وجودش را درهم شكند، و سجاياى فطرى و خدادادى و غرائز لطيف و مناسب در او را از وى بگيرد، و بوى خوش نفسانيش از بين برود. در نتيجه وجود عزيز و صفات ويژه و خلق نيكوى او به پستى گرايد و ضايع گردد؛ و اين مطلب ظلمى نابخشودنى در حقّ او است.

گزیده ای از سخنان آیت_الله علامه محمدحسین طهرانی

«آيه86» سوره هود(بَقِیَّة اللَّهِ خَیرٌ لَّکُمْ إِن کنتُم مُّؤْمِنِینَ وَ مَا أَنَا عَلَیْکُم بحَفِیظٍ ) اولين آيه‌اي است كه حضرت مهدي ـ عجل الله تعالي فرجه الشريف ـ هنگام ظهورشان بر زبان مباركش جاري مي‌سازد.

حالا حدیثی که موید این نظر است رو خدمتتون عرض میکنم :
امام صادق(ع) مي‌فرمايد: آن زماني که امام مهدي(ع) ظهور مي‌کند، به کعبه تکيه مي‌کند؛ در حالي که 313 نفر نزد او جمع شده‌اند. اولين سخن و گفته‌اش اين آيه است: (بَقِيَّةُ اللّهِ خَيْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ)[هود/86]؛ «آنچه خداوند براي شما باقي گزارده، برايتان بهتر است، اگر ايمان داشته باشيد». سپس مي‌فرمايد: «منم بقية الله و من حجت خدا و خليفه او برشمايم». پس سلام کننده‌اي بر او سلام نمي‌کند، مگر آنکه مي‌گويد: السلام عليکَ يا بقية الله في ارضه، و زماني که نزد او چهار هزار نفر جمع شوند، از مکه بيرون مي‌رود و در روي زمين معبودي غير از خداي عزّوجل از بت و غير آن باقي نمي‌ماند، مگر آنکه آتش در آن مي‌افتد و خواهد سوخت.
[ مستدرک الوسائل، ج12، ص335

عمری است که سربار توام یوسف زهرا
تو یاری و من عار توام یوسف زهرا …
سرمایه ام اشکی است که آن هم کرم توست
بی مایه خریدار توام یوسف زهرا …

اللهم عجل لوليك الفرج

چرا در دنيا همواره با مشكلات و سختى‏ ها مواجه هستيم؟

شخصى از كنار مغازه بلور فروشى مى‏ گذشت، چشمش به ليوان‏هايى افتاد كه روى ميز به طور وارونه چيده شده بود. همانجا ايستاد، كمى نگاه كرد و يكى از آنها را به همان حالتى كه بود برداشت و شروع به اعتراض به فروشنده كرد كه آقا! چرا دَرِ اين ليوان بسته است و ته آن باز است؟! فروشنده خنديد و گفت: اگر شما درست بنگريد و ليوان را به حالت درست بگيريد، هر دو اشكال برطرف خواهد شد.

آرى، بسيارى از اشكالات، بر اساس باورها و تصوّرات غلط ما مى‏ باشد. ما خيال مى‏ كنيم كه دنيا براى رفاه است، لذا مى‏ گوييم: چرا رفاه نيست؟ مثل كسى كه در چلوكبابى نشسته و اعتراض مى ‏كند چرا اينجا دوش ندارد؟! او بايد باور كند كه آنجا حمّام نيست. ما بايد باور كنيم كه دنيا خوابگاه، عشرتكده و آخور نيست، دنيا ميدان رشد است و انسان بايد در اين ميدان با سختى ‏ها مبارزه كند تا خود به رشد و كمال برسد.
قرآن مى‏ فرمايد: «أخذناهم بالبأساء و الضَّراء لعلّهم يضّرّعون»(سوره انعام، آيه 48.) سختى و فشارها براى توجّه دادن به انسان است.
آرى، تا چوب عود را نسوزانيد، بوى عطرش بلند نمى‏ شود. سختى ‏ها وسيله غرور زدايى است.
همان گونه كه لاستيك‏هاى ماشين را بايد تنظيم باد كرد، حوادث تلخ نيز انسان را متعادل و تنظيم مى‏ كند، غفلت و غرور و تكبّر را از بين مى ‏برد، به علاوه تلخى‏ ها انسان را به فكر و تلاش واداشته و سرچشمه انواع ابتكارات و اختراعات مى‏ شود.