نتیجه کار افتادگی قوای قلبیه

سر اینکه انسان به مبدا و معاد معتقد است ولی حب به دنیا دارد، این است که این مفاهیم جزء واردات قلبیه او نشده. شهوت مانع گردیده و راه را برای ورود این اعتقادات عقلی به قلب بسته است. اینکه میبینید بین عمل و اعتقاد افراد تفاوت وجود دارد برای این است که عمل از دل بیرون می آید نه از عقل و اعتقاد.

قلب مجموعه ای از قواست. دارای قوه شنوایی، بینایی، ذائقه، بویایی و حتی لامسه است. وقتی انسان دچار لذتهای گسترده مادی و بی بند و باری نفسانی شود، حجابی بر روی قلب خواهد آمد که موجب از کار افتادن این قوای قلبیه میگردد. لذا هرچه مسائل حکمت آمیز به او بگویی اصلا به گوشش فرونمیرود. به تعبیر قرآن صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاٰ يَعْقِلُونَ هرچه به آنها بگویید نمیفهمند.

برگرفته از کتاب رسائل بندگی  رساله دوم حب دنیا از مجتبی تهرانی