سخن گفتن از شخصیتی که دارای عظمتی ویژه و پرورشی نمونه و حضوری همه جانبه در تمام جهات انسانیت است ، عشق و عجز را به همراه خود می آورد ، زنان مطرح در قرآن هز یک شاخصه های ویژه ای داشته اند و فاطمه سلام الله علیها خود به تنهایی همه آن شاخصه ها را با خود به همراه دارد.

فاطمه بانویی است چون مریم، پاک ومطهر ، دارای ارتقای روحی و معنوی؛چون بلقیس با علم ودرایت؛ چون زنان معاصر با حضرت موسی حاضر در تمام لحظات حساس و سرنوشت ساز؛ چون هاجر، صبور و با استقامت.

فاطمه نه تنها ، تمامی اینها را در خود جمع داشت ، بلکه خود حقیقت حسن و تجسم عینی آن بود ، و از این بالاتر ، او بهترین اهل زمین بود ، و از این نیز فراتر ، او محور هستی و انگیزه خلقت عالم، اعم از آسمان و زمین و جن بود.

یا احمد، لولاک لمّا خلقتَ الافلاکَ ، لولا علیُ لما خلقتَک، لولا فاطمهُ لما خلقتَکما 1

سخن گفتن از فاطمه فراتر از اندیشه بشری است لذا باید شناخت اورا در کلمات خدا و رسولش یافت اگر معانی در قالب آن الفاظ بیان می شود به منزله تنزیل حقیقت بلند پایه اوست از این رو به بررسی آیات نازل شده در حق معرفتش می پردازیم؛ اما قبل از ورود به بحث نکاتی را یاد آور می شویم:

چون هدف نشان دادن شمه ای از شخصیت فاطمه در کلام وحی است از پرداختن به مباحث جزیی و فنی و ادبی، تفسیری و فقهی خودداری کرده و به حداقل در این زمینه اکتفا میکنیم.

دلالت همه آیات مورد بحث یکسان نیست برخی از آیات گذشته از ظاهر کلام ، روایات متواتر شیعه و سنی نیز بر آن دلالت دارد و برخی دیگر علاوه بر معنا وتفسیر ظاهری به حکم تفسیر باطنی بر آن حضرت منطبق است و برخی از آیات از قبیل بیان یکی از مصادیق آیه و از باب تطبیق است نه تفسیر.

برخی آیات، تنها به شخصیت حضرت زهرا دلالت دارد و بعضی ناظر به مقام و منزلت اهل بیت رسول خداست که حضرتش یکی از آن هاست.   

آیاتى که دلالت برفاطمه‌(س) دارند ـ مطابق شاخصه هایى که ذکر کرده‌ایم ـ بر‌طبق احادیث و اعتقادات شیعه بسیارند اما پرداختن به آیاتی که که تاویل آن ها در منقبت حضرت صدیقه زهرا سلام الله علیها باشد مورد بررسی این نوشته قرار  نگرفته است و فقط به بررسی آیاتی می پردازیم که در شان ایشان نازل شده است .
در پست های بعدی  به بررسی چند نمونه از این آیات با در نظر گرفتن نکاتی که ذکر شد می پردازیم.

منبع :

1-رحمانی همدانی، احمد، فاطمه زهرا بهجه قلب مصطفی صلی الله علیه و آله وسلم، ص9

دو نکته ای که باید در زندگی امام حسن عسکری‌علیه‌السلام مدنظر قرار بگیرد،ابتدا بحث پیش از تولد ایشان و دوم شهادتشان بسیار حایز اهمیت است. از امام جوادعلیه‌السلام به بعد ائمه به استثنای وظایف امامت و هدایت در جامعه اسلامی، زمینه‌ساز ظهور حضرت مهدی‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف هم بودند بنابراین از امام جوادعلیه‌السلام به بعد دیگر دسترسی به ائمه معصوم کم شد.

امام حسن عسکری‌علیه‌السلام در شرایط بسیار سخت و پنهانی زندگی کرد،ایشان طوری زندگی کردند که در دوران محدودیت هم بتوانند نقش خود را ایفا کنند بنابراین تنها امام معصومی که البته به ظاهر مشرف به حج نشدند، امام حسن عسکری بود چرا که شرایط ایشان بسیار سخت و خفقان‌آور بود.

علت زمینه‌سازی ائمه برای امامت مهدی موعود را عدم ایجاد شک و شبهه بین شیعیان به شمار می آید بالاخره قرار بود امام مهدی در غیبت باشند اگر این زمینه‌سازی نمی‌شد، قطعاً شیعیان هم به شک و شبهه می‌افتادند بنابراین در دوران عسکرین دیگر مردم خیلی با غیبت نامأنوس نبودند.امام حسن عسکری‌علیه‌‌السلام همه شرایط، برنامه‌ها و اهدافش را گذاشت تا مسأله مهدویت جا بیافتد این هم امر دشواری بود چرا که فهم مهدویت در آن شرایط راحت نبود، همانگونه که اگر عاشورا نبود تمام اسلامِ پیغمبر از بین می‌رفت اگر جریان مربوط به امام حسن عسکری نبود، مسأله مهدویت هم به این شکل رشد نمی‌کرد.

در بین ائمه یکی امام جواد 25 ساله و سپس امام حسن عسکری 28 ساله در سن جوانی به شهادت رسیدند، سن کم شهادت ایشان نشان می‌دهد که چه قدر ایشان در خفقان و سختی‌ بودند، بنابراین وقتی امام معصوم محدود می‌شوند شهادتشان زودتر اتفاق می‌افتد و برای حکومت جائر راحت‌تر است.

گام بعدی زمینه‌‌سازی امام حسن عسکری‌علیه‌السلام برای مسأله مهدویت را نشان‌دادن امام پس از میلادشان تنها به افراد خاص و نیروهای مورد اعتمادشان بود، امام بعد از اینکه پسرشان به دنیا آمدند برای اینکه کسی نتواند مهدی‌عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف را انکار کند به برخی از خواص و نیروهای مورد اعتماد جامعه ایشان را نشان داد این تعداد افراد عادی نبودند شیعیان صد در صد بودند، بنابراین چون مورد اعتماد جامعه قرار داشتند هرچه اینها می‌گفتند بقیه قبول می‌کردند، پس زمینه‌سازی مسأله مهدویت اینجا انجام شد.

یادآوری احادیث پیغمبرصلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به خواص و نزدیکان و انتصاب بعضی از افراد به عنوان وکیل امام حسن عسکری‌علیه‌السلام در مناطق شیعه‌نشین نیز با اهمیت است، مثلاً ابن بابویه وکیل امام حسن عسکری‌علیه‌السلام در قم بودند حتی متن وکالت نامه‌ای که امام حسن عسکری ابن بابویه قمی را وکیل کرده بود موجود است. همه این مسائل باعث شد که مسیر امامت ادامه پیدا کند.

منبع: برگرفته از سخنان حجت‌الاسلام علی‌اکبر میرزایی

آیت الله حق شناس:

و كُلُّ عَيْنٍ بَاكِيَةٌ يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِلَّا ثَلَاثَ أَعْيُنٍ عَيْنٌ بَكَتْ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَ عَيْنٌ غُضَّتْ عَنْ مَحَارِمِ اللَّهِ وَ عَيْنٌ بَاتَتْ سَاهِرَةً فِي سَبِيلِ اللَّهِ.

تمام چشم ها روز قیامت گریان است الا سه چشم: چشمی که از خشیت خداوند گریسته باشد، چشمی که از حرام الهی پوشیده شده باشد و چشمی که شب هنگام در راه خداوند بیداری کشیده باشد.

من لایحضره الفقیه، ج۱، ص۳۱۸

تحلیل گران و مورخان تاریخ دوران ولایت امام صادق علیه سلام را نقطه عطفی در تاریخ تشیع می دانند که اوضاع و شرایط سیاسی به علت دگرگونی هایی که داشت بستری مناسب برای بیان و تببین معارف تشیع و اسلام ناب محمدی از منبع اصلی حکمت فراهم کرد؛ تا اصول اعتقادی و فقه شیعه به صورت گسترده از لسان مبارک امام صادق علیه سلام بیان شود تا آنجا که تاثیر وجود مبارک ایشان علیه سلام در مذهب تشیع بر همگان روشن است و فقه شیعه به نام «فقه جعفری» معروف شده است.

هرچند که در طول ادوار تاریخ اوضاع و شرایط سیاسی همواره بر شیعیان سخت و طاقت فرسا بوده است تا آنجا که گاه حکام و غاصبان خلافت آنچنان بر محبان اهل بیت سخت می گرفتند که شیعه بودن جرم محسوب می شد و مسلمانان به خاطر دوست داشتن و ولایت امیرالمؤمنین مورد تعقیب و شکنجه قرار می گرفتند و گاه جان خود را از دست می دادند.

بر همگان روشن و بدیهی است که به علت اختلاف بنی امیه و بنی عباس فرصت مناسب تری برای استفاده مردم از محضر اهل بیت فراهم شده بود و مردم در مسائل شرعی و حتی روزمره خود می توانستند از محضر امام صادق علیه سلام کسب فیض کنند؛ تا آنجا که با مطالعه مقالات و تحلیل های انجام شده پیرامون دوران امامت، امام صادق علیه سلام بیشتر شاهد آن هستیم که تحلیل گران و مورخین بیشتر از کلاس های درس و شاگردان بی شمار آن حضرت سخن می گویند و به رونق علمی آن دوران توجه دارند؛ اما نکته قابل تامل آن است که با نگاه به تاریخ زندگانی امام صادق علیه سلام و رفتار جامعه مسلمین شاهد آن هستیم که برخی با توجه به شرایط و بستری که برای استفاده و کسب فیض از محضر امام علیه سلام فراهم است یا به امام صادق علیه سلام رجوع نمی کنند و یا اصلا حضرت را نمی شناسند و یا خود را در برابر ایشان صاحب نظر فرض کرده و به اختراع مذاهب ساختگی دست می زنند.

ادامه »

برای دانلود صوت روی آیکون بالا کلیک کنید.

بخشی از سخنان حضرت آیت‌الله خامنه‌ای که در این کلیپ صوتی می‌شنوید:

ادامه »

تاریخ تشیع پر از وقایع و حوادثی است که در توسعه و تحول تفکر شیعی نقش بسزایی داشت. در این میان، مواضعی که توسط امامان معصوم علیهم السلام با توجه به شرایط و فشارهای سیاسی خلفای اموی و عباسی اتخاذ گردید، بسیار حائز اهمیت است.

در عهد امامت امام عسگری(ع) به واسطه هراس خلفای عباسی از قیام آن حضرت و با توجه به تولد فرزند ایشان به عنوان مهدی موعود(عج) که نابودکننده ظلم و جور بود، فشار، اختناق و محدودیت های سیاسی خلافت عباسی نسبت به امام(ع) و شیعیان ایشان روز به روز بیشتر تر می شد تا آنجا که آن حضرت در سامرا، کاملاً تحت نظر و مراقبت بودند.

با این وجود امام(ع) وظیفه سنگین زمینه سازی و آمادگی برای غیبت امام دوازدهم(عج) و جلوگیری از انحرافات را بر دوش داشتند و حماسه ای بزرگ خلق کردند که همان حفظ و حراست فرزندش از گزند دشمنان و معرفی او به عنوان امام دوازدهم در آن اوج غربت و خفقان می باشد.

با توجه به اوضاع سیاسی حاکم بر دستگاه خلافت عباسی و شرایط بسیار بحرانی و اختناق آمیز دوره امام عسکری(ع) آن حضرت در شش سال امامت در سامرا، که تحت مراقبت شدید جاسوسان خلافت عباسی بودند، دست از مبارزه نکشیده و با آگاه نمودن امت اسلامی و ایجاد تشکیلات سری و مخفیانه و اقداماتی دیگر، به اتخاذ مواضع سیاسی منطقی پرداختند که نتیجه آن از یک طرف سازماندهی شیعیان و حفاظت از آن‌ها و زمینه سازی برای پذیرش امام غایب و همچنین معرفی و شناساندن او به شیعیان خاص بود؛ به عبارتی دیگر، به اوج رساندن حماسه و از طرف دیگر تداوم و بقای تشیع و تفکر شیعه، به اقدامات و مواضع سیاسی و فکری آن حضرت بستگی تام داشت. در این مقال برآنیم تا گونه ای از سبک زندگی امام(ع) را در شرایط تحریم بررسی کنیم.

ادامه »

دین مبین اسلام کامل‌ترین دین در بین تمام ادیان الهی است و عمل به دستورات اسلام و قرآن موجبات سعادت انسان در دنیا و آخرت می‌شود.پیامبر اسلام(ص) اساس و اصل عالم بوده و برترین انسان و برترین موجود خلق شده توسط خداوند است که در واقع خداوند نور ایشان را قبل از خلقت به وجود آورده است.

خداوند در قرآن می‌فرمایند، محمد(ص) از خود شما انسان‌هاست و به همه‌ دردها و جنبه‌های زندگی شما آشنا بوده و رنج‌های شما را حس می‌کند، به همین دلیل نیکوترین افراد است و برای هدایت شما و این مسئله اهمیت بسیار زیادی دارد.حضرت محمد(ص) چنان نگران مردم بود و عشق عظیم و بی‌پایانی به خدمت کردن به مومنین داشت که خداوند خطاب به ایشان فرمود که اینقدر غصه‌ مردمان را نخور و فقط کار هدایت را انجام بده، اگر آنها هدایت نشدند، تو نباید خودت را مقصر بدانی.

رسالت پیامبر ۲۳ سال طول کشید و در طول این مدت بسیاری از آموزه‌های اسلامی فرهنگ‌ها و هنجارهای دین اسلام در انتقال به سرزمین‌های دیگر پیشرفت سریعی داشت؛ چیزی که حتی در کوتاه مدت به پشت دیوارهای چین هم رسیده بود. اهمیت این رسالت زمانی قابل درک است که با اوضاع و احوال جاهلیت آن زمان مقایسه کنیم و بیندیشیم در جامعه‌ای که داشتن دختر مایه ننگ بوده و فساد و گناه همه جا را فرا گرفته، انتقال اندیشه و فرهنگی نوین که با کل جامعه آن روزگار مخالف بوده است، کار ساده‌ای نیست و این‌ها همه نشان دهنده سختی‌ها و قدرت پیامبر (ص) در انتقال دین اسلام بوده است

مهم‌ترین دلایل پیروزی پیامبر در انتقال اسلام را خود دین مبین اسلام و ویژگی‌های آن از جمله جامعیت، عقلی و فطری بودن آن، اجباری نبودن پذیرش دین اسلام، وجود یارانی دلاور مانند حضرت علی (ع)، حمایت و فداکاری حضرت خدیجه (س) و مهم‌تر از همه اخلاق و سیرت و گفتار پیامبر (ص) که مورد پذیرش و علاقه مردم بود، عنوان کرد.

بعد از معجزه نازل شدن قرآن بر پیامبر اسلام از سوی خداوند، به جرات می‌توان گفت دومین معجزه آن رسالت وی در تحول و دگرگونی جامعه جاهلیت است و وظیفه ما تنها پذیرش دین اسلام نیست، بلکه حفظ و انتقال آن به نسل‌های بعدی است و مهم‌ترین ابزار پیامبر برای انتقال اسلام تنها اخلاق و سیرت نبوی او بود.

امروز تمام جهان به زنده کردن سیره‌ پیامبر(ص) نیاز دارند، چون تنها راه درست هدایت است و می‌تواند بشر را از شر استکبار و تکفیری‌های‌ زیر پرچمش نجات دهد.

بدون تردید جنگی که امروز خاورمیانه را گرفته کاملا سیاسی بوده و به هیچ‌وجه مذهبی نیست.این جنگ سیاسی، برنامه‌ریزی استکبار جهانی برای کشتن مسلمانان به دست مسلمانان است و از بین بردن راه اصیل رسول اکرم(ص)، به همین دلیل ما باید با تمام توان به تبلیغ سیره‌ پیامبر(ص) بپردازیم و نگذاریم تنها راه نجات بشریت فراموش شود.

برای دریافت متن انگلیسی متن به ادامه مطلب بروید.

ادامه »

سه واقعیت محض:

۱- هیچ وقت با کسی بیشتر از جنبه اش شوخی نکن… حرمتها \"شکسته\” میشود.

۲- هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش خوبی نکن… تبدیل به \"وظیفه\” میشود.

۳ - هیچ وقت به کسی بیشتر از جنبه اش عشق نورز \"بی ارزش\” میشود…!

الان یه عده دارن از کجاها عکس میگیرن ….
کربلا
نجف
بعد پست میذارن ……
من تو راه نجف ، کربلا …..
همین الان یهویی ……

اما من …..
اتاقم ……
تنهاییم …….
گذرنامه بی مُهر……
و تربت سیدالشهدا ……
دوری از حرم ….
همین الان یهویی ….. :( :( :(
راستی
اربابم….چه خبر از کربلا…؟
چشمم که نه، ولی دلم هر روز و شب و هر لحظه آنجاست…
اصلا راستش را بگم….؟؟؟
یه زمانی کسی میرفت کربلا خیلی تو چشم بود…
ولی الان کسایی که جاموندن بیشتر تو چشمند…
یااباعبدالله(ع)….
پایم که جامانده….
دلم را میفرستم به زیارتت ارباب….
انگار که قسمت نیست….
چشمانم کربلایی شوند….
امسال هم دلم راهی کربلا میشود…
همه دارند به پابوسی \"تو\” می آیند؛
طبق معمول من بی سر و پا جا ماندم…

اربعین بازگشت قافله‌ای است به کربلا که 40 روز سخت، دشوار و غمبار را پشت سر گذاشته است؛ قافله‌ای که باید در اوج شکستگی باشد، اما اینک سرفراز و پیروز بازمی‌گردد؛ شرنگ شکست را در کام عبیدالله و یزید ریخته است. قدرت غاصبانه آنان را به باد انتقاد گرفته و پرده‌های دروغ، فریب و تزویر را پس زده است تا تماشای حقیقت را ممکن سازد. اربعین تجسم رسوایی ستم است و پیروزی حق مظلوم. «اربعین انتهای جاده اسارت است و ابتدای اسارت ستم. اگر نگاهی از جنس حقیقت آن سوی اربعین را می دید 33 هزار زنجیری را می دید که پیشاپیش آنان یزید، عبیدالله و عمرسعد در سلسله و غل بودند.»

1. اربعین روز پایان حیرت، سردرگمی، بهت و ضلالت است. اربعین، روز باز کردن چشم هاست که در زیارت اربعین می خوانیم و «بذل مهجته فیک لیستقذ عبادک عن الجهاله و حیره الضلاله» حسین خونش را در راه تو بخشید تا بندگان را از جهالت و سردرگمی گمراهانه رها کند.

2. اربعین، عدد کمال است؛ کمال تابستان، چله تابستان است و کمال زمستان، چله زمستان؛ چهل سالگی سن کمال است و نقطه بعثت و برانگیختگی پیامبران؛ اربعین روز رسیدن به کمال است. کمال عاشورا، اربعین است؛ کمال همه رفتن ها، کمال همه تکاپوها و تلاش ها. کربلا در اربعین آینه به قله رسیدگانی است که 40 منزل تا مقصد را یک نفس و هم نفس می پیمایند و در این راه رخوت، سکون و عقبگرد نمی شناسند.

3. در زیارت نامه اربعین می خوانیم: و قد توازر علیه من غرته الدنیا و باع خظه بار ذل الادنی و شری آخرته بالثمن الاوکس و تغطرس و تردی فی هواه و اسخطک و اسخط نبیک و اطاع من عبادک اهل الشقاق و النفاق و حمله الاوزار المستوجبین النار فجاهدهم فیک صابرا محتسبا حتی سفک فی طاعتک دمه

در آن روز، تاریک دلانی مقابل حسین ایستادند که فریب خوردگان دنیا بودند و به فروترین و بی ارج ترین بها خود را فروخته و آخرت خویش را از سر غرور و حماقت به اندک قیمتی به حراج و تاراج سپرده بودند. فریب خوردگانی که واژگون در چاه هوس ها افتاده و خشم حسین‌علیه‌السلام و پیامبرصلی‌الله‌وعلیه‌وآله‌وسلم را برانگیخته و به پیروی از بی آبرویان و دورویان، جهنم را بر دوش گرفتند و خون حسین‌علیه‌السلام را که صبورانه و عاشقانه مجاهدت می کرد، ریختند و حرمت حرمش را نامردمانه شکستند. لعنت وبال آمیز و سنگین بر آنان باد.

اربعین، روز برائت و بیزاری از این خصلت هاست. روز نفرت و بیزاری از هواپرستی، خودپرستی و دنیاپرستی است. اربعین روز دیدن ناکامی دنیازدگان است؛ روز فهم قیمت انسان. اربعین درک حظی است که باید از آخرت ببریم و این درک و حظ، بی خط کشیدن بر دنیای فریبناک ممکن نیست.

4. بازگشت به کربلا، نوعی تجدید عهد با شهداست. تکریم و تجلیل شهید و راه شهید است. زیارت شهید، مرور و ذکر راه شهید است.

5. در عاشورا، خداوند میراث همه انبیا را به حسین‌علیه‌السلام بخشید. (و عطیته مواریث الانبیا) روز اربعین روز بخشیدن این میراث به تاریخ است. عاشورا نمایشگاه بخشش خدا به حسین و اربعین نمایشگاه بخشش حسین‌علیه‌السلام به انسان و تاریخ است.

6. سلام، پل پیوند با کسی که بر او سلام می دهیم. روز اربعین روز سلام و پیوند با شهیدان و با آرمان شهیدان کربلاست و این سلام، سلام به فداکاری، ایمان، ایثار، خلوص، آزادگی، عزت، امر به معروف و نهی از منکر است.

اربعین روز سلام به صحابه حسین‌علیه‌السلام است. سلام به جان های صیقل خورده است و این سلام یعنی سلام به معرفت، یقین، عبادت، رادی و آزادی و آزادگی. روز اربعین روز بیعت با خوبی و خوبان است. زیارت است و همراهی و همدلی و همردایی.

اربعین پایان هجران و آغاز وصال است.

روز، روز چشم به حسین‌علیه‌السلام و راه او گشودن است و رهنمود راه او بودن، هر چند این راه با زخم و درد و طعن و تازیانه و تحقیر و تلخی طی شود.

اربعین همیشه «راهرو» ماندن است.

 منبع: خبرگزاری دانشجو

پنجم ماه صفر61 سالروز شهادت حضرت رقيه(س) دختر سه ساله امام حسين(ع) است. نام شريفش رقيه، فاطمه و زينب است. پدرشان اباعبدالله الحسين و مادرشان ام‌اسحاق است. ولادت آن حضرت در مدينه بود و در سن سه سالگي يا بيشتر در محرم 61 هجري قمري با پدر بزرگوارشان به کربلا آمد.
مصائب و شدائدي را که رقيه(س) از کربلا تا کوفه و از کوفه تا شام متحمل مي‌شود، آنچنان تلخ و دهشتناک است که وجدان هر انسان آزاده و صاحبدلي را مي‌آزارد و قلب و روح را متأثر و مجروح مي‌سازد. تحمل گرماي شديد کربلا همراه با تشنگي، حضور در صحنه شهادت خويشاوندان، اسارت و ناظر رفتارهاي شقاوت آلود بودن، آزار و شکنجه‌هاي جسمي و روحي فراوان، دلتنگي براي پدر در خرابه شام و … نشانگر مصائب عظمايي است که يک کودک خردسال با جسم و روح لطيف خود با آن مواجه شده است.

رقيه(س) برهان بزرگ ديگري است بر حقانيت قيام امام حسين(ع) که تنها کسي مي‌تواند چنين به مبارزه و مقابله با ستم برخيزد که مقصدي الهي داشته باشد، و رقيه(س) برهان بزرگ ديگري است بر مظلوميت عترت پاک پيامبر(ص) و رسواکننده سياهکاراني است که داعيه جانشيني رسول خدا(ص) را سر دادند. رقيه(س) فاتح شام و سفير بزرگ عاشورا در اين سرزمين است.
بعد از ورود اهل بيت امام حسين عليه السلام به شام، آنان را در خرابه‌اي نزديک کاخ سبز يزيد جاي دادند. روزها آفتاب و شب‌ها، سرما به شدت آنان را اذيت مي‌کرد. علاوه بر آن، نگاه مردم شام که به تماشاي خرابه نشينان مي‌آمدند، داغي جان سوز بود. روزي حضرت رقيه عليهاالسلام ، به جمع شاميان که در حال برگشتن به خانه‌هاي خود بودند، اشاره کرد و ناله‌اي دردناک از دل برآورد و به عمه‌اش گفت: اي عمه، اينان کجا مي روند؟ آن حضرت فرمود: اي نور چشمم اينان ره سپار خانه و کاشانه خود هستند. رقيه گفت: عمه جان مگر ما خانه نداريم، و زينب عليهاالسلام فرمود: نه، ما در اين جا غريبه هستيم و خانه اي نداريم، خانه ما در مدينه است. با شنيدن اين سخن، صداي ناله و گريه رقيه بلند شد.

ادامه »