اما چرا باید در شـهر تهران این اتفــاق بزرگ و نادر و عظیـم رخ دهد و حتی خسارات مالی و جانی بسیاری نیز از خود به جای بگذارد؟

اگر به شـهر تهران و روح حـاکم بر این شــهر که متاسفانه روز به روز نیز بر شـدت و وسـعت آن نیز افــزوده شود بنـگریم در می یابیم که تهـران به عنوان پایتخــت یک کشور اسلامی و ام القرای جهان اسلام در وضـعیت خوبی قرار نــدارد و هر بیننده ای را نگران می نمـاید.

بی شک گناهی که بصـورت فردی رخ مـیدهد امری است بین آن شخص و خداوند تـبارک و تعالی و عـذاب و تاوان آن نیز شخـصی و فردی است و چـه بسا با تـوبه آن شخص مورد آمـرزش واقع شود ولی گنـاهانی که جـنبه عمــومی و اجتماعی پیدا می نماید باید عذاب و عـقاب آن را نیز عـمومی و فراگـیر تصور نمـود و البته برای بازگشت و توبه آن نیز باید یک توبه اجتماعی انتطار داشت ؛ همانگونه که وقتی امتی در امر خیـری متحد میشوند خداوند متعال به همه آن جامعه عنایاتی را می فرماید و مستفیـض می نماید (همچون انقلاب شکــوهمند اسلامی که همه مردم متحد و یکپارچه برای یاری دین خدا ایسـتادند و سختی هایی را نیز متحمـل شدند ولی خداوند عزت و پـیروزی و نصرت را به کل ملت عـطا نمود ، حتی کسانی که در این امر حضوری نداشتند) و همچنین اگر امتی در امر شری متحد شوند وخداوند متعال عذاب و عقوبت خود را نصیب آن جامعه می نماید ( همچون زمان صدر اسلام و پس از شهادت پیامبر اسلام (ص) مردم برای دین خدا ایستادگی نکردند و حکومت و خلافت به دست افراد دیگری افتاد هرچند افراد معدودی برای یاری امیرالمومنین (ع) ایستادگی نمودند ولی تعداد افراد غالب خطاکار بیشـتر بود).

...

برخی مـظاهر بد حجابی آن از برخی خیابان های کشور های غربی  نیز برای من (بعنوان یک انسان نه بعنوان یک زن مسـلمان)  ناراحت کننده و آزار دهنـده است.

خبرهایی از کـشف حجاب علنی در برخی مناطق شمال شـهر یا در خـودروهای شخـصی ، وجــود برخی موسـسات خصوصی که کارمندان خود را ملزم به نداشتن حجاب می نـمایند ، مجالس پارتی و مهمانی های کذایی و مــختلط ، بی بند و باری های اخلاقی در مجامع عمومی (مثل دانـشگاه ها و مـدارس) ، آمار بالای شهـر تهران نسـبت به شـهرهای دنیا نسبت به بازدید از صفحات مستهجن در اینتــرنت ، آمار بالای سقط جنین و… که ره آورد آن را می توان حرکت خزنده بخشی از جامعه به سمت بی حجابی همراه با عشوه گری و اباحه گری عنوان نمود که بی شک طبق سنن الهی خشـم الهی را به هــمراه خواهد داشـت. (چرا که یک گـناه و هنجارشکنی اجتماعی است)

همچنین بی توجهی بیش از حد عــده ای به دنیا و تجمل گرایی و از طـرفی فقر و عجز عـجیب عده ای دیگر و بی توجـهی مردمان به قشـر مستضـعف ، قطعا نارضایت حضرت حق را در پی دارد.

در میان مردمان مومن و معتقـد در تهران ، افرادی نیز هستند که  به راحتی  به هرصورت و طریقی (که غالبا احکام الهی نیز رعایت نمیگردد) به دنبـال امرار مـعاش و درآوردن رزق و روزی و مایـحتاج خویش هستند و این چنیـن رزق حرام یا حداقل شبهه ناک در بسیاری از منازل یافت میشود.

ایجاد روحیه محور بینی و منفعت طلبی نیز یکی دیگر از آفات این شهر و برخی از ساکنـانش شده است ؛ فی المثل در مترو شاهد آن هستی که بسیاری از جوانان بر روی صندلی نشسته اند و در مقابل آنان ، افراد موسپید با سختی و مشقت چندین ساعت را ایسـتاده اند ، گرچه افراد نیکوکار و جوانمـرد وجـود دارد ولی در کل روحیـه ایثار بین بسیاری از مردم ضـعیف و کم رنـگ شـده است…

و….

آیا نمی توان تصور نمود که شـاید این اتفاق و خسارات آن از سر لطف و رحمت الهی برای کفاره گناهان و بازگشت خطاکاران و گنهکاران به درگاه رئوفـانه حضرت حق بوده اسـت؟ آیا نمی توان این واقعه هولناک را ثمــره هنجارشکنی های بی شمار عده ای قلیل در عین سکوت نسـبتا مطلق اهل ایمان این شــهر دانست؟ آیا نباید خشکسالی ها و توفان ها و شیوع بیماری های جدید و ناشناخته و… ثمره بسیاری از اعــمال ما در این نظام آفرینش برشـمرد؟

آیا تهران که ام القرای جهان اسلام و مرکز تنها حکومت شیعه در دنیاسـت نباید خود را برای اتفاقات بزرگ آماده سازد و از سطح مادی گرایی و پوچ گرایی چند پله خود را رشــد دهد؟ آیا این واقعه امتحان الهی برای سنجش ما برای اتفاقات بزرگ همچون زمینه سازی ظهور منجی عالم بشریت نیست؟

ایا نباید قشر مومن و ارزشی یک پارچه و منسجم با یکدیگر متحد شـوند و فریضه امر به معروف و نهی از منکر را رواج دهـند و عملی انجام دهند؟ آیا امروز به واسطـه فراموشی تقریبا کامل این اصل سـخن مولا امیرالمـومنین علیه السلام مبنی بر تسلط شرور در جامعه در حال نحقق نیست؟ آیا شهید علی خلیلی تاوان و نتیجه این تسلط شرور نبود؟

در پایان جا دارد به واقعـه ای در روزهای سـال ۸۹ اشاره نمایم کـه رئیس جمهور وقـت کشورمان از قول مرحوم آیت الله خوشـوقت (ره) به مردم هـشدار داده بودند که قــرار است در تهران زلزله ای شدید رخ دهد ولذا از مردم درخواست نمودنـد که هم استــغفار نمایند و هم از شهر خارج شوند.

به یاد دارم رسانه های جریان دوم خردادی بشـدت این سخن را به باد تمسـخر و استهزاء گـرفته و این امور را از وهمیات بر شمردند ؛ گرچه تاکـنون این امر محقق نشده است ولی طولانی شدن زمان دلیل بر عدم اجرای سنن الهی نیسـت. فی المثل مگر حضرت نوح از روزی که به فرمان الهی در سرزمین خشک و دور از دریای خویش در چندین سال متمادی شروع به ساخت کشـتی ننمودند و بسیاری از کافران ایشان را مسخـره نمی نمودند؟ به نظر باید این هشـدار رئیس جمهور سابق را که از طریق علما اعلام شده بود را با عنایت به برخی ادله بالا و شواهد موجود جدی تلقی نماییم و خود را آماده بسیاری از رخدادها نماییم.

ـسخن آخر : ما به دلیل فقدان علم کافی از آسمان و زمین قادر به تشخیص علت واقعی این واقعه نیستم ولی  دلیل احتمالی توفان تهران شده را با توجه به سخنان ذکر شده به شما عزیزان و وجدان های بیدارتان واگذار می نمایم. بی شک هیچ چیز در این عالم بی حکمت و اتفاقی نیست…

در پایان توجه شما را به این حدیث خواندنی از حضرت رسول اکرم (ص) جلب می نمایم :

هر گاه ده صفت در امت من پدید آید، به ده کیفر دچار شوند.
گفته شد: یا رسول الله !این صفات چیست ؟
رسول گرامى اسلام فرمودند:
۱- چون دعا کم کنند، بلا نازل شود؛
۲- چون صدقه ندهند، مرض فراوان شود؛
۳- هنگامى که از پرداخت زکات خوددارى کنند، حیوانات تلف شوند؛
۴- هر گاه حاکم ستم کند، باران نبارد؛
۵- وقتى که زنا شیوع یابد، مرگ نابهنگام بسیار شود؛
۶- موقعى که تظاهر و ریا زیاد گردد، زلزله فراوان شود؛
۷- زمانى که به غیر حکم خدا حکم دهند، دشمن بر آنها تسلط یابد؛
۸- چون پیمان را بشکنند، آدم کشى رواج پیدا کند؛
منبع : [ بضاع ، ص ۳۰۳، توضیح بیشتر در کتاب شریف بحار الانوار، ج ۷۰، ص۳۶۸]

 

آیت‌الله مجتهدی رابطه خوبی با طلاب داشت، طوری که فضای گرم و صمیمی بر حوزه علمیه‌شان حاکم بود. این استاد برجسته اخلاقی، مباحث را چنان رسا ارائه می‌‌داد که بر دل می‌‌نشست؛ به طوری که حتی هم ‌اکنون نیز نشستن پای صحبت و کلاس اخلاق ایشان خالی از لطف نیست.

اهمیت نماز اول وقت

پس روزگاری می‌آید که مردم شکم‌هایشان خدایشان است، موقع نماز و وقت نماز به دنبال شکم هستند. الان نانوایی‌ها و رستوران‌ها چه خبر است؟ در خانه‌ها بعضی در حال ناهار خوردن هستند و فکر نماز نیستند.

کسانی که نماز را در اول وقت نمی‌خوانند نماز آنها را نفرین می‌کند و می‌گوید خدا تو را ضایع و خراب کند همان طور که تو مرا ضایع و خراب کردی.

به همین خاطر هم هست که این گونه افراد همیشه گرفتار هستند و می ‌گویند آقا من هر کار می‌کنیم نمی‌شود این کار، آن کار. این برای این است که نماز اول وقت نمی‌خوانی و پدر و مادر از دست تو ناراضی هستند.

از ملا می‌پرسند: چرا هر کار می‌کنیم کارمان به سامان نمی‌شود؟[در جواب گفت] برای اینکه نماز اول وقت نمی‌خوانی و نماز هم نفرین‌تان می‌کند.

استاد ما مرحوم آقای برهان ۶۵ سال پیش بر روی منبر می‌گفت و من هنوز یادم هست که می‌فرمود: آن کسی که نماز مغرب را آن قدر دیر بخواند که آسمان پر از ستاره شود چنین کسی ملعون است.

به همین خاطر هم بود که هنوز توی مأذنه گل دسته قم اذان می‌گفتند و وسط‌های اذان بود که آیت‌الله مرعشی نجفی به رکوع می‌رفتند یعنی آن قدر نماز را زود شروع می‌کرد مبادا که ستاره به آسمان بیاید. صبح‌ها هم همین طور اگر کسی آن قدر نماز صبحش را دیر بخواند که آسمان دیگر ستاره‌ای نداشته باشد چنین کسی هم ملعون است.

بنابراین دو نفر ملعون هستند: اول آن کسی که آن قدر نماز مغرب را دیر بخواند که آسمان پر از ستاره شود و دوم آن کسی که آن قدر نماز صبح را دیر بخواند که ستاره‌ای در آسمان باقی نمانده باشد و نزدیک طلوع آفتاب باشد این دو نفر ملعون هستند یعنی از رحمت خدا به دور می‌باشند.

شیخ رجبعلی خیاط می‌گفت: من هر وقت که نماز می‌خواندم نمازهایی مثل نماز امام زمان یا نماز جعفر طیار از خداوند حاجتی می‌خواستم یک روز گفتم بگذار یک بار برای خود خدا نماز بخوانم و حاجتی نخواهم شاعر می‌گوید:

تو بندگی چو گدایان به شرط مزد نکن/ که خواجه خود روش بنده‌پروری دارد

همان شب شیخ رجبعلی خیاط در عالم خواب دید که به او گفتند چرا دیر آمدی؟ یعنی چه یعنی تو بادید ۳۰ سال پیش به فکر این کار می‌افتادی حالا سر پیری باید بفهمی و نماز بخوانی و حاجتی طلب نکنی.

ما هر وقت جایی گیر می‌کنیم و اصطلاحا دم‌‌مان در تله‌ای کیر می‌کند می‌گوییم خدا. این شعر را استاد من شیخ اکبر برهان ۶۲ سال پیش در مسجد لرزاده بر روی منبر می‌خواندند و من هنوز به یاد دارم که:

هر وقت که سرت به درد آید/ نالان شوی و سوی من آیی

چون دردسرت شفا بدادم/ یاغی شوی و دگر نیایی

ما هر وقت با خدا کار داریم خدا را صدا می‌زنیم چه قدر خوب است که وقتی هم که کاری نداریم بگوییم خدا.

برگرفته از جهان نیوز

 

ﯾﻮﻧﺲ اﺑﻦ ﯾﻌﻘﻮب از اﻣﺎم ﺻﺎدق ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﻧﻘﻞ ﮐﺮدﻩاﺳﺖ: درﺧﺼﻮص ﻣﻮﻣﻨﺎن، ﻫﺮ ﺑﺪﻧﯽ ﮐﻪ ﭼﻬﻞروز آﺳﯿﺒﯽ ﺑﻪ آن وارد ﻧﺸﻮد، ﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ و دور از رﺣﻤﺖ ﺧﺪاوﻧﺪ. ﮔﻔﺘﻢ: واﻗﻌﺎ ﻣﻠﻌﻮن اﺳﺖ؟ ﻓﺮﻣﻮدند: ﺑﻠﻪ. ﮔﻔﺘﻢ: واﻗﻌﺎ؟ ﺑﺎز ﻓﺮﻣﻮدند: ﺑﻠﻪ.

ﭘﺲ ﭼﻮن اﻣﺎم ﻋﻠﯿﻪ اﻟﺴﻼم ﺳﻨﮕﯿﻨﯽ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﺮای ﻣﻦ را ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ ﮐﺮدند، ﻓﺮﻣﻮدند: ای ﯾﻮﻧﺲ! از ﺟﻤﻠﻪ ی ﺑﻼ و آﺳﯿﺐ ﺑﻪ ﺑﺪن ﻫﻤﯿﻦ ﺧﺮاش ﭘﻮﺳﺖ و ﺿﺮﺑﻪ ﺧﻮردن و ﻟﻐﺰﯾﺪن و ﯾﮏ ﺳﺨﺘﯽ و ﺧﻄﺎ ﮐﺮدن و ﭘﺎرﻩ ﺷﺪن ﺑﻨﺪ ﮐﻔﺶ و ﭼﺸﻢ درد و ﻣﺎﻧﻨﺪاﯾﻨﻬﺎ اﺳﺖ، ﻧﻪ ﻟﺰوﻣﺎ ﻣﺼﯿﺒﺖﻫﺎی ﺑﺰرگ. ﻣﻮﻣﻦ ﻧﺰد ﺧﺪاوﻧﺪ ﺑﺎﻓﻀﯿﻠﺖﺗﺮ و ﮔﺮاﻣﯽﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﮕﺬارد ﭼﻬﻞ روز ﺑﺮ او ﺑﮕﺬرد و ﮔﻨﺎﻫﺎن او را ﭘﺎک ﻧﻨﻤﺎﯾﺪ؛ وﻟﻮ ﺑﻪ ﯾﮏ ﻏﻢ ﭘﻨﻬﺎن در دلی ، ﮐﻪ او ﻧﻔﻬﻤﺪ اﯾﻦ ﻏﻢ از ﮐﺠﺎ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ.

ﺑﻪ ﺧﺪا ﻗﺴﻢ، وﻗﺘﯽ ﯾﮑﯽ از ﺷﻤﺎ ﺳﮑﻪﻫﺎی درﻫﻢ را در ﮐﻒ دﺳﺖ وزن ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻘﺼﺎن آن ﺷﺪﻩ و ﻏﺼﻪدار ﻣﯽﺷﻮد، ﺳﭙﺲ دوﺑﺎرﻩ وزن ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻣﯽﺷﻮد ﮐﻪ وزﻧﺶ درﺳﺖ ﺑﻮدﻩ، ﻫﻤﯿﻦ ﻏﺼﻪ ﮐﻮﺗﺎﻩ و ﮔﺬرا…ﻣﻮﺟﺐ آﻣﺮزش ﺑﺮﺧﯽ از ﮔﻨﺎﻫﺎن اوﺳﺖ.

از امام ره نقل شده وقتی یکی از نزدیکان شان از اذیت ها و گریه های بچه اش گلایه کرده بود، امام فرموده بودند کاش جای شما بودم، شما نمی دانید با تحمل این رنج چه اجری می برید.

منبع: اﻟﻮﺳﺎﺋﻞ: ۱۱ / ۵۱۸ ج ۲۱ اﻟﺒﺤﺎر: ۷۶ / ۳۵۴ ج ﻋﻦ ﻛﻨﺰ اﻟﻜﺮاﺟﻜﯽ: ص ۶۳ ﺑﺈﺳﻨﺎدﻩ ﻋﻦ ﯾﻮﻧﺲ ﺑﻦ ﯾﻌﻘﻮب

چه کسی فکرش را  می کرد، ساكنان زمين پس از هزار و دويست سال و به رغم همه تجربه‌ها و ادّعاي مدنيّت و آگاهي، نه تنها حامل و مبلّغ جملة صفات مذموم عصر جاهلي باشند، بلكه پا را فراتر نهاده و گوي سبقت را از آنان بربایند؟  ميان زنده به گور كردن نوزادان بي‌گناه و سقط ميليون‌ها جنين كه هر يك استعداد تبديل شدن به ميليون‌ها زن و مرد بالغ و مستعدّ در عرصة زمين را دارند، چه تفاوت است؟

نام کتاب: جاهلیت مدرن در رویارویی با امام زمان (عج)

به کوشش : اسماعیل شفیعی سروستانی

ناشر: موعود عصر (عج)

کتاب «جاهليّت مدرن» دارای ۲ بخش از جمله «مباحث نظری» و «مباحث مصداقی» است. هر فصل از آن به بخش‌هایی اعم از «جاهليّت مدرن و پوستین وارونه اسلام»، «جاهليّت دوم در آخرالزّمان»، «مهدويّت رودررو با جاهليّت»، «معنا و مفهوم جاهليّت»، «مرگ جاهلی»‌ و «سرمایه‌داری، موجد خودآرایی جاهلی» است. در بخشی از این كتاب درباره «زنان، هدف تبلیغات سرمایه‌سالاران»، آمده است: اساس نظام اقتصادی سرمایه‌سالاری، تولید كالا است؛ تولید و توزیع و پس از مصرف كالاست كه باعث انباشت سرمایه برای تولید بیشتر می‌شود، هر كدام از این حلقه‌ها كه نباشد، نظام اقتصادی موجود به دست‌انداز می‌افتد؛ از این نظر، تبلیغات كه نقش مهمّی در گسترش فرهنگ مصرفی موجود دارد برای تكمیل این حلقه، اهميّت پیدا می‌كند.

در ابتدای كار، تبلیغات به طور عمده صورت اطلاع‌رسانی داشت، نزدیك به صد سال پیش، بعضی از خلصت‌های این كالای تازه وارد بازار، در آگهی تجارتی عرضه می‌شد، كمتر اتفاق می‌افتاد كه آگهی تجارتی درباره چیزی به غیر از خود كالا باشد، به عبارت دیگر، نقش اصلی تبلیغات در این دوره، اطلاع‌رسانی بود ولی از سال ۱۹۲۵ م. این شیوه تبلیغات تغییر كرد؛ شركت‌ها به این نتیجه رسیدند كه نگرش متفاوتی لازم است تا بتوان كالای بیش تری فروخت، از آن تاریخ به بعد، آْگهی‌های تجارتی كوشید كالا را به خواسته‌ها و احساسات انسانی گره بزند. یكی از ابتدایی‌ترین خواسته‌های بشری هم تمایلات جنسی است و از این جاست كه بهره‌گیری به واقع سوء استفاده از زنان در تبلیغات آغاز می‌شود، كمتر اتفاق می‌افتد كه در آگهی‌ها نشانی از كالای مورد نظر باشد و اغلب نیز خواننده و بیننده از آگهی، چیزی درباره مختصات كالا نمی‌آموزد به عوض، آگهی تجارتی می‌كوشد كه تصویرپردازی كند.

در این كوشش برای تصویرپردازی، بدن زن چه به طور كامل و چه به صورت اجزا وارد معادله می‌شود تا كالای مورد نظر به فروش رود؛ گذشته از نتایج دیگر، یكی از پیامدهای آن، این است كه از زنان، تصاویر كاملأ غیرواقعی ساخته می‌شود، زنان آگهی‌های تجارتی را در هیچ كجا پیدا نمی‌كنید به عوض با تزریق ناامنی و غیركامل بودن زنان و به ندرت مردان، پیام اصلی این آگهی‌ها این است كه اگر كالاهای مورد نظر را مصرف كنند، هر كمبودی واقعی یا خیالی بر طرف می‌شوند.

در همه آگهی‌ها، پیام اصلی این است كه زن و مرد ایده‌آل چه مشخصاتی باید داشته باشند در خصوص مردان، پیام مشخص و روشن است: او باید با قدرت، ثروتمند، ورزشكار و دارای اعتماد به نفس باشد. در خصوص زنان، ولی پیام‌ها یك گره‌گاه مشترك دارند؛ یك زن باید زیبا باشد البته باید گفت كه تبلیغات، مبدع این شیوه نگرش به زن نیستند ولی آنچه كه تبلیغات كرده و می‌كند، این است كه همگام با جنسیت‌گرایی، این تصور ویژه از زیبایی را دست نیافتنی‌تر كرده است؛ یكی از پیامدهای جدی تبلیغات این است كه این تصور زیبایی، منحصر به فرد و جزمی‌تر شده است كه در عمل، پیامد آن به صورت زجر و عذاب زنان و نیز گاهی مرگ آنان بوده است.

زمانیکه پا به عرصه این دنیا می گذاریم، با اعتماد به نفس / عزت نفس کامل وارد جهان می شوید. یک نوزاد آنقدر اعتماد بنفس / عزت نفس دارد که کافیست با قدری گریه کردن به هر چیزی که می خواهد برسد: غذا، عوض کردن پوشک، ناز و نوازش، ارتباط برقرار کردن، آرامش، در آغوش کشیدن و غیره. اگر نیازهای کودک فوراً برآورده و احساسات کودک بدون هیچ قید و شرطی پذیرفته شود، وی رشد کرده و پیشرفت می کند. اما اگر نیازهای اولیه آنها برای بقای فیزکی و احساسی به صورت ناپیوسته و ضعیف برآورده گردد، اعتماد بنفس / عزت نفس کودک به مرور زمان کاهش پیدا میکند. اگر شرایط فوق کماکان به قوت خود باقی بماند، کودک به مرور زمان احساس می کند به اندازه کافی خوب نیست که دیگران برای او اهمیت قائل نمی شوند. بزرگسالانی که شرایط فوق را در زمان کودکی تجربه کرده اند باید یک بازنگری کلی نسبت به خود داشته و مجدداً اصول اعتماد بنفس / عزت نفس را در خود پایه گذاری نمایند.

1- از خودتان سوال کنید: “بدترین نتیجه چیست؟” بیش از اندازه مسائل را در ذهن خود پر اهمیت جلوه ندهید، پیش از اینکه اتفاقی بیفتد، نگران خوب یا بد شدن آن نباشید.

2- خودتان را از شر نق زدن و صداهای منفی درونی خلاص کنید. این صداهای منفی و منتقد درونی جلوی هرگونه پیشرفتی را می گیرند.

3- زمانیکه قرار است کاری را برای اولین بار انجام دهید، از همین حالا در ذهن خود مجسم کنید که آن کار را با موفقیت به پایان رسانده اید.

4-فردی را پیدا کنید که در زمینه فعالیت شما متخصص است و از کارهای او الگو برداری کنید. رفتارها، نگرش ها، ارزش ها، و اعتقادات وی را در زمینه مورد نظر سرمشق خود قرار دهید.

5- نگرش “چنانکه” را در خود پرورش دهید. طوری از خود واکنش نشان دهید “چنانکه” رفتار و یا ایده ای که آرزویش را دارید، در شما وجود دارد.

6-به خاطر داشته باشید زمانیکه دنبال کاری نمی روید، شانس موفقیت در آن را به طور 100% از دست می دهید. وقتی جسارت به خرج ندهید، به هیچ چیز نمی رسید. برای آنکه به چیزهایی که می خواهید دست پیدا کنید، باید آنها را با تمام وجود خود بخواهید. اگر دائماً به دنبال چیزهایی که می خواهید باشید، مطمئناً به آنها می رسید.

منبع

 

جوانى، چراغ روشنِ شب پيرى است.
با زر و زور و تزوير هر چه خواهى، توانى؛ جز بازگشت جوانى.
جوانى، گوهرى است ناشناخته و پنهان، چون گم شود، شناخته می شود نمايان.
جوان اگر بداند، می‏تواند.
شوكت روزگار، عزت برقرار و سعادت زندگانى، محصول باغ جوانى است.
ستاره زيباى جوانى، به سرعت افول مى‏كند.
جوانى، دوره خودباورى و نوآورى است.
گاه خورشيد جوانى، غروبى غم ‏انگيز دارد و افسوسى حيرت ‏انگيز.
قدر جوانى را كسى داند كه دستش از آن دوران تهى است.
اگر بهار جوانى غنيمت شمرده نشود، خزان عمر محنت ‏زا می ‏شود.
در آسمان عمر آدمى، ستاره تابناك جوانى فقط يك‏بار طلوع می كند.
جوانى، گوهر ارزش‏مندى است كه در فراقش بايد گريست.
نعمت جوانى چون در سراشيبى رفتن افتاد، باز نمی گردد.
سعادت دوره پيرى، مديون سلامت دوران جوانى است.
جوانى، هديه ‏اى الهى براى نيل به كمالات و ارتقاى درجات است.
جوانى، چونان مرغى است كه خيلى زود از لب بام زندگانى می ‏پرد.
جوانى، مهم ‏ترين فصل كتاب زندگانى و بهترين بخش حيات انسانى است.
جوان می ‏تواند در پرتو الطاف الهى، از خود به خدا هجرت كند.
نتيجه توجه به جوانان بيدار، زنده ماندن ارزش‏هاى ماندگار است.

ما یک باربه دنیا آمده ایم و یک بار نیز می میریم. نمی توان دوبار زندگی کرد ، پس باید مسیر زندگی خود را به بهترین نحوه ی ممکن پیش ببریم. اما برای داشتن یک زندگی موفق باید نکاتی را دانست و در نظر گرفت. در این مطلب به توضیح این نکات می پردازیم.

کوتاه ترین راه رسیدن به ثروت آن است که قابلیت هایت را بشناسی و برآنها تکیه کنی.

کوتاه ترین راه برای جلوگیری از شکست احتمالی ، مشورت با کسانی است که قبلاً آن راه را رفته اند.

کوتاه ترین راه برای داشتن روانی سالم ، در نظر گرفتن زمانی برای خنده و شادی در هر روز است.

کوتاه ترین راه بری اینکه نخواهی چیزی را به خاطر بسپاری ، نگفتن دروغ است.

کوتاه ترین راه برای رسیدن به آرزوها ، واقع بین بودن است.

کوتاه ترین راه برای غیبت نکردن آن است که عیوب خود را مثل عیب دیگران ، ببینی .

کوتاه ترین راه برای داشتن جسمی سالم ، اعتدال در خوردن است ، نه زیاد و نه کم.

کوتاه ترین راه برای یافتن یک دوست ، توجه به علایق طرف مقابل است.

کوتاه ترین راه مبارزه با ترس ، روبه رو شدن با آن ترس است.

صفحات: 1· 2

طاووس یمانی می‌گوید: شبی وارد حجر اسماعیل شدم. امام سجاد علیه السلام نیز وارد شد و به نماز ایستاد، بسیار نماز خواند و سپس به سجده رفت. با خود گفتم: مردی است صالح از خاندانی نیک، به دعایش گوش دهم (ببینم چه می‌گوید و چگونه دعا می‌کند، دقّت کردم) شنیدم که در سجده‌اش به خدا عرض می‌کرد:

عُبَیدُکَ بِفِناءِ‌کَ، مِسکینُکَ بِفِناءکَ، فَقیرُکَ بِفناءکَ، سائِلُکَ بِفناء‌کَ؛

خدایا! بنده کوچکت به در خانه‌ات آمده! مستمندت به در خانه‌ات آمده! تهیدستت به در خانه‌ات آمده! درخواست کننده‌ات به در خانه‌ات آمده!

«طاووس یمانی می‌گوید: هر گرفتاری برایم پیش آمد این دعا را خواندم و آن گرفتاری بر طرف شد.» (1)

امم سجاد علیه السلام فرمودند:اَلدُّعاءُ یَدفَعُ البَلاءَ النّازِلَ وَ ما لَم یَنزِل.(2)

دعا بلای نازل شده و نازل نشده را برطرف می‌کند.

پی‌نوشت‌ها:

1- ارشاد مفید، ج 2، ص 144.

2- اصول کافی، ج 2، ص 469.

منبع:

جلوه‌های تقوا، ج 3، محمدحسن حائری یزدی

اینجا جانبازان موجی را از اجتماع دور نگه می دارند تا آسیبی به افکار عمومی نرسانند!!!

اینجا جانباز شیمیایی، به خاطر نداشتن پول، در بیمارستان پذیرش نمی شود و شهد شهادت می نوشد!!!

همه ما از جنگ فارغ شده ایم، اما این جانباز است که تا آخر عمر با جنگ مأنوس است…خدا نخواست كه از تو جان بگیرد

خواست كه ذره ذره تو را شهید كند میدانی چرا؟

چون انقدر قشنگ وزیبا با خدایت راز و نیاز میکنی که دوست ندارد از خودش جدایت کند

حاج شیخ اسماعیل نائب ،فاضل و عابد معاصر و دارای تالیفات فراوان که این جانب (شیخ علی فلسفی)افتخار شاگردی او را داشتم فرمود:متولی حرم حضرت ابوالفضل علیه السلام فرمود :من به گوش درد ی مبتلا شدم و کارم به جایی رسید که تمام دکترای بغداد از طبابت من عاجز شده و به من توصیه کردند که به بیمارستان خارج بروم.

در یکی از بیمارستانهای خارج ،تحت برنامه ،بستری شدم و پس از معاینه و آزمایش ،اعضای شورای پزشکی گفتند :باید عمل جراحی شوم ،ولی گفتند :نود درصد امکان خطر وجود دارد .

گفتم :امشب را به من مهلت بدهید تا فکرم را بکنم و جوابتان را بدهم . در ان شب خیلی ناراحت و غمگین شدم اما یک مرتبه با خودم گفتم:تمام مریض ها از خاک کربلا شفا می گیرند ،و من که خود متولی قبر مطهر هستم ،از این فیض محروم باشم ،خوشبختانه قدری از خاک قبر “حضرت عباس علیه السلام"با خود برداشتم . با حال و توجه خاصی مقداری از ان خاک را در گوشم ریختم و خوابیدم .

صبح دیدم دیگر چرک خارج نمی شود و درد آن ساکت شده.

دکترها برای گرفتن پاسخ پیش من آمدند ،گفتم:باز گوش مرا مورد آزمایش قرار دهید،اینها تا معاینه ،کردندعارضه کاملا بر طرف شده ،فورا کمیسیون پزشکی تشکیل دادند و در باب این معجزه بحثهایی کردند،در طول بحث نظریاتی داده شد و قرار شد نظر خودم را در این مسئله جویا شوند.

من در جواب گفتم :من بوسیله ی خاک قبر حضرت ابوالفضل العباس علیه السلام شفا پیدا کردم.

با عجب گفتند :آیا از خاک قبرآقا حضرت عباس علیه السلام چیزی باقی مانده ؟

گفتم :بله ،مقداری که داشتم به آنها دادم .سه روز تربت حضرت را در آزمایشگاه قرار دادند دیدند خاک و خون است اثر شفا در آن می باشد.

این چند وقتی که درآن کشور بودم در همه ی مجالس و محافل از این معجزه و کرامت حرف زده می شد و عده ی زیادی از کافران شیفته ی آن بزرگوار شده بودند . گروهی هم از نزدیک شاهد این قضیه بودند ،به اسلام گرایش پیدا کردند.

منبع:

علی میر خلف زاده، کرامات العباسیه، ص75