از جمله  آسيب هایی که دشمن در محيط دانشگاه آن را مي پروراند  شبهه افكني در زمينه معرفت دینی  است.

این  آسیب بزرگی است که دانشگاه های ما را تهدید می کنند و همه دلارهای آمریکا صرف این موضوع می شود.
دانشجویان مراقب سرمایه گذاری های دشمنان در فضای دانشگاهی باشند چرا که دشمنان می خواهند دانشجویان نسبت به ارزش های نظام  اسلامی بی تفاوت شوند،دانشجویان باید سعی کنند با افزایش آگاهی و بصیرت در برابر نقشه های دشمنان مقاومت کرده و آنها را شکست دهند.

آن هايي که مي خواهند دانشجو را از طلبه جدا کنند، دشمن هستند.متأسفانه افراد هنوز به مفهوم و منظور وحدت حوزه و دانشگاه به معنای صحیحی نرسیده‌اند و چنان چه بخواهیم به معنای حقیقی وحدت حوزه و دانشگاه دست پیدا کنیم و آن را بفهمیم، باید ببینیم که دشمن قصد جدا کردن چه چیزهایی را از یکدیگر دارد. وحدت حوزه و دانشگاه بر اساس فرمایش رهبری در واقع وحدت در هدف است، دشمن می‌خواهد که مردم را از دین جدا کند و همواره تمام تلاش خود را در طول تاریخ برای جدایی جامعه علمی و نخبه از دین کرده است.تلقین به جامعه دانشگاهی قبل از انقلاب مبنی بر بی‌کفایتی روحانیت و همچنین تلقین به جامعه حوزوی مبنی بر بی‌دینی جامعه دانشگاهی اتفاقی نبود، بلکه کاری از سوی دشمن و برنامه‌ریزی شده بود.

جدایی مردم از روحانیت به منزله آغاز گمراهی است و مصداق بارز آن در شرایط امروز داعش است که تنها پوسته‌ای ظاهری از اسلام را دریافت کرده و دست به ارتکاب جنایات وحشیانه می‌زند.قصد اصلی دشمن تربیت و ترویج دانشگاهی بی‌دین است و هدف آن ایجاد جدایی بین دانشگاه و دیانت بوده و این به معنای سکولار کردن دانشگاه است. وحدت حوزه و دانشگاه در راستای کسب استقلال و عدم وابستگی به دشمن است.

 أين مثل مالك؟ ‌أين عمار؟ أين ذوالشهادتين؟

كجاست مثل مالك؟ كجاست عمار؟ كجاست ذوالشهادتين؟

ديرگاهي پيش بود كه صداي گلايه علي (ع) در حد فاصل كوفه و شام برخاست.آن هنگام كه مالك اشتر و عمار و ذوالشهادتين، يعني ياران صديق علي (ع) به شهادت رسيده بودند و علي تنها مانده بود. سوالي كه جوابي در پي نداشت.

روزها برآمدند و شبها فرو رفتند. روزگار ديگري آمد. روزي به بلنداي روزگار،‌عاشورا!

آن روز هم، امام ديگري بود  و نداي ديگري:‌« هل من ناصر ينصرني؟ » اين ندا هم زماني بر آمد كه ابوالفضل علمدار، علي اكبر، حبيب بن مظاهر، مسلم بن عوسجه و … در برابر چشمان حسين (ع) به خون غلتيده بودند و او سرداري بود تنها مانده . پس سوال همان سوال بود، جواب هم همان جواب : سرهاي فروافتاده، دستهاي به عقب كشيده شده، چشمان شرمزده و خجلت زده اي كه به دنبال محل فراري چون زمين هستند نا از تيررس نگاه امام فرار كنند. بجز 72 تن؟! همين !

آيا جواب سؤالي بدان عظمت، سئوالي كه زمين و زمان، فرشتگان و ملايك براي جوابش هروله مي كردند، همين بود؟!

نه ! نبود !‌و از همين رو بود كه علي جوابش را از محراب با فرق خونينش گرفت و حسين بر سر نيزه !

آن روزگار گذشت و امروز، روزگار ديگري است. امروز نيز روز امام ديگري است. اما همچنان همان سوال باقي است :

- كجاست ياريگري  كه به ياري امامش بشتابد؟

و جواب نيز همان ! سكوت !‌خجلت ! غلفت ! ترس !

ديگرگاهي است كه هر روز ندايي در صحن دل شيعيان مي پيچد :

« كجاست ياريگري كه به ياري مهدي بشتابد؟!»

صفحات: 1· 2

در مراسم معنوی  اعتکاف انسان بسیار به خداوند خود نزدیک شده و با معبود خود به راز و نیاز پرداخته و به درگاه لایزال الهی استغفار می نماید. اهمیت و ارزش اعتکاف به قدری بالاست که پیامبر اکرم(ص) به خاطر واقع شدن جنگ بدر در ماه رمضان، فرصت انجام اعمال اعتکاف را پیدا نمی کنند و در سال بعد دو دهه را به انجام مراسم اعتکاف اختصاص می دهند.شکی وجود ندارد که اعتکاف بهترین راه در امان ماندن از گناهان و دام‌های شیطانی و نفسانی است.

می‌توان گفت تقریباً همه مردها نفوذ‌ پذیرند، به‌شرط آنکه شما نافذ خوبی باشید . سعی کنید شیوه نفوذ همسر خود را بشناسید و با تأمل و سنجیده در این مسیر گام بردارید.

در اینجا می‌خواهیم بخشی از شگردهای همسرداری یا اصطلاحاً سیاست‌های زنانه را در جهت ارتقاء استقامت پایه‌های یک زندگی مشترک، در محور روابط همسران، از نظر بگذرانیم، بنابراین این مطلب را صرفاً زنانی بخوانند که می‌خواهند بدانند «چگونه می‌توان شوهر خود را به‌مهری مستمر و عمیق آلوده‌ گرداند؟!»

در این راستا خوب است بدانید:

1- مردان با کارهایشان دوست داشتن را بیان می کنند. بیشتر مردان ترجیح می دهند احساسات و حس دوست داشتن را با انجام برخی کارها بیان کنند، مثلا وقتی وسایل خراب خانه را تعمیر یا حیاط را تمیز می کنند یا سطل زباله را بیرون می برند، دوست داشتن خود را نشان می دهند. حتی خرید کردن برای خانه و زیباسازی محیط آن هم بیانگر این است که شما را دوست دارد. مردان روابطشان را با عمل تقویت می کنند، نه احساس. مردان بيشتر عمل مي كنند. بسیاری از مردان، با انجام فعالیت هایی مانند ورزش و پیاده روی همراه همسرشان و رابطه زناشویی سعی می کنند به همسرشان نزدیک تر شوند.

2- او یک شنونده واقعی است. بیشتر ما خانم ها وقتی حرف های دیگران را گوش می کنیم معمولا با حرکات اشاره و بدن و گفتن کلماتی مثل بله یا نه یا می دانم به آنها نشان می دهیم به حرف هایشان گوش می دهیم. این اشاره ها، بخشی از نظر و درک ما را به فردی که در حال صحبت است، منتقل می کند اما این در مورد مردان صدق نمی کند. وقتی که با همسر خود صحبت می کنید و چیزی نمی گوید یا حرکتی از او نمی بینید، به معنی آن نیست که گوش نمی دهد بلکه ترجیح می دهد ساکت باشد و درمورد آنچه شما می گویید، فکر کند.

3- مردان زمانی را برای خود می خواهند. اگرچه مردان سعی می کنند در بسیاری از فعالیت های خانواده مشارکت کنند اما همه آنها نیاز دارند زمانی مخصوص خود داشته باشند. زمانی که تنها در گوشه ای بنشینند و تفکر کنند. اگر چه مردان از انجام بازی شطرنج، باغبانی یا رفتن به باشگاه ورزشی لذت می برند اما مثل همه، گاهی دوست دارند کسی در کنارشان نباشد و به تنهایی به کارهای مورد علاقه شان بپردازند. وقتی هر یک از زوجین زمان و مکانی را برای تنهایی داشته باشند، بیشتر به هم علاقه مند خواهند شد.

صفحات: 1· 2

بر خلاف گفته رایج، انسان جایز الخطا نمی باشد بلکه ممکن الخطاست. یعنی اجازه انجام گناه و خطا را ندارد اما در صورت انجام آن راه توبه و بازگشت به سوی خدای متعال باز بوده و حتی به شرط شناخت عمیق از ضعف خود و ترمیم آن، به درجه ای بالاتر از مقام و مرتبه پیشین خود، دست پیدا می‌کند.

اولین نکته ای که ذکر آن ضروری می باشد این است که خود شناسی اصلی ترین راهکار دوری از گناه می باشد. یعنی انسان با شناخت خود و یافتن بیماری های روحی و اعتقادی خود، می تواند، با امداد الهی، به درمان و اصلاح خود پرداخته و به تدریج، از هرگونه فریفته شدن توسط شیطان جلوگیری نماید. بنابراین، اولین گام برای مبارزه با شیطان، خود شناسی و یافتن راه های نفوذ شیطان به فرد می باشد.
به عبارتی دو راه اصلی و شاهراه برای دوری از گناه:
1- اولویت قرار دادن دشمن شناسی؛ یعنی به این درک دست یابیم که شیطان دشمن آشکار ماست و راه‎های حمله او را بشناسیم و برای مقابله با آن، مجهز به سلاح‎های لازم و متناسب گردیم.

2- سعی اصلی ما بر این باشد که در شرایط گناه قرار نگریم و در صورتی که از روی جهل و غفلت مرتکب گناه شدیم، پس از توبه از انجام آن، تمام اسباب و وسایلی را که شرایط انجام فعل گناه را برای ما به وجود آورده از میان برداریم.

این نکته را فراموش نکنیم که همواره بایستی دو چراغ خوف و رجا در وجود ما روشن باشد.

از امام باقر(علیه السلام) روایت است: هیچ بنده مومنی نیست جز آنکه در ضمیرش دو نور تابان است «نور خوف» نسبت به کرده‏ های پیشین و فرجام پسین و «نور امید» به فضل و رحمت پروردگار، که اگر هر یک با دیگری سنجیده شود هیچ یک فزونی نخواهد یافت.[وسائل ‏الشیعه، ج 2، ص 488]

حال بعضى چنين می پندارند كه اگر از وسايل نامشروع براى رسيدن به اهدافشان بهره بگيرند، زودتر به مراد می رسند، در حالى كه امام حسين(ع) در حديثي می فرمايد، مراد خود را زودتر از دست می دهند و در چاله ‏هايى كه از آن وحشت دارند زودتر می افتند، فبالمثل از تحصيل ثروت نامشروع آرامش می طلبد در حالى كه قبل از هر چيز در شعاع آن- آرامش را از دست می دهد، و گرفتار پريشانی ها و اضطراب‏هايى كه از آن وحشت داشت، می شود.

در اين رابطه امام حسين عليه السلام فرمود: مَنْ حَاوَلَ أَمْراً بِمَعْصِيَةِ اللَّهِ كانَ أَفْوَتُ لِما يَرجُوا وَ اسْرَعُ لِما يَحْذِرُ «تحف العقول»

آن كس كه انجام كارى را از طريق عصيان پروردگار بطلبد، آنچه را كه اميد دارد، زودتر از دست می دهد؛ و از آنچه می ترسد زودتر در آن واقع می شود!

از جلوه‌هاي بروني نفاق، آن است که کسي گفتار و کردارش، يا ظاهر و باطنش، يا حرف‌هايش در برابر مخاطبان مختلف يا شرايط متغيّر، دگرگون باشد و با هر کس طبق دلخواه و پسند او حرف بزند. در روايات اسلامي از چنين اشخاصي با عنوان «ذووجهين» و «ذولسانين» ياد شده است.
رسول خدا(ص) فرموده است:
«از بدترين بندگان خدا در قيامت، کساني را خواهيد يافت که دو چهره بوده‌اند، با اين گروه حرفي مي‌زنند و با آن گروه حرفي ديگر، يا با اين گروه با چهره و رويي مواجه مي‌شوند و با گروه ديگر با چهره ديگر».
فيض کاشاني از سخن چنين اشخاصي به عنوان يکي از «آفت‌هاي زبان» ياد کرده است[1] و احاديثي را از طريق شيعه و اهل سنّت آورده است که اين حديث، يکي از آن‌هاست:
خداوند به حضرت عيسي(ع) چنين موعظه فرمود:
«لِيَکُنْ لسانُکَ في السِرِّ وَ العلانيةِ واحِداً و کذلک قَلبُک…[2]؛ زبان و قلبت، در نهان و آشکار، يکي باشد. تو را از خودت برحذر مي‌دارم. خودت از خودت آگاه‌تري. دو زبان در يک دهان نمي‌گنجد، همچنان که دو شمشير در يک غلاف!»
به قول روانشاد سيد حسن حسيني:
«رفيق ناخالص آن است که در حضور ، دست تو را مي‌بوسد، و در غياب، پايت را گاز مي‌گيرد».[3]
به يکي از صحابه پيامبر گفته شد: ما به حضور فرمانروايان‌مان مي‌رسيم و پيش آنان حرف‌هايي مي‌زنيم و چون بيرون مي‌آييم، حرف‌هاي ديگري مي‌زنيم. گفت: ما در زمان رسول خدا(ص) اين را «نفاق» مي‌شمرديم.[4]
گاهي «تجليل ظاهري» مي‌شود، ولي پشت سر «تخريب» صورت مي‌گيرد.
گاهي «پشت صحنه» هاي خبرها با آنچه براي عموم گفته مي‌شود، متفاوت است و در «تحليل خبري»، قضايايي افشا مي‌شود که به مردم گفته نمي‌شود، يا طور ديگري بيان مي‌گردد.
گاهي گزارش‌هاي خبري، «اين سو» و «آن سو» دارد و کساني «مو» مي‌بينند و کساني «پيچش مو» و برخي «ابرو» و برخي ديگر «اشارت‌هاي ابرو».
آن روز که پشت پرده افشا گردد
سيماي گريم کرده رسوا گردد
تزوير و ريا نمايش ننگيني است
زشت است، اگر چه خوب اجرا گردد
و آيا جز اين است که «دو زبانه» و «دوچهره» بودن، اجراي نوعي «نفاق رفتاري و گفتاري» است؟
به هر حال، گفتني درباره آفات زبان، به ويژه در قالب‌هاي جديد آن بسيار است. شايعه پراکني هم يکي از آنها است.
زبان شايعه‌پراکني نيز گاهي «تلفن همراه» است و روش آن، «ارسال پيامک».
اميد است با شناخت اين آفت‌، زبان و بيان خويش را کنترل کنيم و خود و جامعه را از عوارض و پيامدهاي آن، مصون داريم.

صفحات: 1· 2

علمای وهابی جدیداً سخن مضحکی بر زبان می‏ آورند که :شهادت حضرت زهرا(س) از سال 1374 شمسی به تقويم ها اضافه شده است و تا قبل از آن این مسأله وجود نداشته است.
اما پاسخ این شبهه:
اولاً) «ابن تیمیه» رهبر وهابي‎ها ـ یا بهتر است بگوییم خدا و پیغمبر وهابی‎ها(!) ـ در كتاب جلد 4 کتاب “منهاج السنة” ص 220 نوشته است که: “كبس بیت فاطمه(س)” یعنی: «عوامل خلیفه وقت به زور وارد خانه فاطمه(س) شدند».
ثانیاً) «جوینی» استاد «ذهبی»، در کتاب “فرائد السمطین” آورده است که پیامبر(ص) فرموداند: بعد از من می‎بینم که دخترم “مغمومة مغصوبة مقتولة” خواهد شد.
ثالثاً) «مرحوم كليني» از امام صادق(ع) روایت کرده است که فرمود: مادرمان فاطمه زهرا(س) شهيده است.
رابعاً) «شهرستاني» در جلد اول کتاب “الملل والنحل” ص 67 از «نظّام» نقل مي كند كه خلیفه دوم با لگد به شكم حضرت زهرا(س) زد و جنین او را سقط کرد.
خامساً) موضوع بالا را «ابن حجر» در “میزان الاعتدال” و “لسان الميزان” نیز نوشته است.

در متون تاريخى آمده است كه ابوبكر و عمر قامت بلند داشتند. اما على(ع) مستوى الخلقه بود. روزى هرسه نفر از راهى مى گذشتند. در هنگام راه رفتن, حضرت على(ع) در وسط و آن دو, در دو طرف حضرت قرار داشتند. عمر كه متوجه كوتاه بودن قامت حضرت شده بود, گفت:
ـ يااباالحسن! انت فى بيننا كنون لنا; تو در بين ما مثل نون ((لنا)) هستى

حضرت على(ع) فرمود:
ـ انا ان لم اكن فكنتم ((لا))؛ بله؛ من اگر نبودم،شما ((لا)) مى شديد.(1)

منبع: 1- مناظرات علمى ص ;263 به نقل از منتخب التواريخ, ص751

نوروز بهانه‌ای برای تازه شدن روح و روان بشری

فرهنگ نوروز، فرهنگ تازه شدن است. بهانه قرار دادن تازگی در طبیعت برای تازه شدن روح و روان بشری است. فرهنگ نوروز، فرهنگ کنار گذاشتن فرسودگی‌ها و کهنگی‌هاست. نه فقط لحاف و تشک کهنه، بلکه کینه‌های کهنه شده، جهالت‌های کهنه شده، عادات و رسوم غلط کهنه شده، غم‌ها و اندوه‌های گذشته و کهنه شده است؛ نه فرهنگ رقص و آواز و بی‌خودی از خود، به اسم شادی و نشاط در نوروز.
لذا مردم ایران از دیرباز که سال نو را عید نوروز قرار دادند، با فرارسیدن آن ظاهر و باطن را نو می‌کردند، به دیدار یکدیگر می‌رفتند، قهر‌ها را آشتی می‌دادند، ارتباطشان را با طبیعت سالم‌تر می‌کردند، از یک دیگر پذیرایی می‌کردند.

بیاییم از فرصت فاطمیه بهره گیریم

بیاییم از فرصت فاطمیه برای تازه شدن روح و روان خویش بهره گیریم. عزاداری برای اهل بیت‌علیهم السلام، از جمله حضرت زهراسلام الله علیها هم آثار فردی دارد و هم آثار اجتماعی، یعنی از آنجا که در فرهنگ شیعى، عزادارى باید از سر معرفت و شناخت باشد؛ همدردى با آن عزیزان، در واقع یادآورى فضایل، مناقب و آرمان‏هاى آنان است و بدین شکل، آدمى را به سمت الگوگیرى و الگوپذیرى از آنان سوق می دهد.
فردى که با معرفت در مجالس عزادارى، شرکت می کند، شعور و شور و شناخت و عاطفه را درهم می آمیزد و در پرتو آن، انگیزه‏اى قوى در او پدیدار می‌گردد و هنگام خروج از مراسم عزادارى مانند محبى میشود که فعّال و شتابان به دنبال پیاده کردن اوصاف محبوب در وجود خویشتن است.
همچنین عزاداری موجب تحول جامعه می‌شود. هنگامى که مجلس عزادارى، موجب انسان‏ سازى گشت؛ تغییر درونى انسان به عرصه جامعه نیز کشیده می شود و آدمى می کوشد تا آرمان‏ هاى اهل‏بیت‌علیهم‌السلام را در جامعه حکم‏فرما کند.
به همین دلیل می توان گفت: یکى از حکمت‏ هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.

وای بر هتاکان حرمت فاطمی
اشرف کاینات حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) در آخرین لحظه‌های خود خطاب به مولای متقیان فرمود: «واعْلمْ یا علی انی راض عمنْ رضیتْ عنْه ابْنتی فاطمه و کذلک ربی و ملایکته. یا علی ویْل لمنْ ظلم‌ها و ویْل لمنْ ابْتز‌ها حق‌ها و ویْل لمنْ هتک حرْمت‌ها و ویْل لمنْ احْرق باب‌ها»؛ یا علی! بدان که من خشنود هستم، از هر کسی که دخترم فاطمه از او خشنود باشد، پروردگار من و فرشتگانش نیز از آن شخص خشنود می‌باشند. یا علی! وای بر کسی که به او ستم کند، وای بر کسی که حق او را پایمال کند، وای بر کسی که حرمت او را هتک کند و وای بر کسی که در خانه‌اش را آتش بزند. (بحارالانوار، ج 22، ص 485)
بیاییم با هم عیدمان را سیاه پوش کنیم، سوگ مادر را بر هر چیز دیگری ترجیح بدهیم، بیاییم شیعه مولا بمانیم و برایش سنگ تمام بگذاریم. اگر چه حضرت علی (علیه السلام) در تاریکی شب و غربت مدینه برای تشییع حضرت زهرا (سلام الله علی‌ها) تنها بود، بیاییم در این سال نو حضرت علی (علیه السلام) را تنها نگذاریم.
به جای نشستن روبروی تلویزیون و شکستن تخمه یک «یاعلی» بگوییم و برخیزیم. یکی باید زیر شانه‌های حضرت علی (علیه السلام) را بگیرد. یکی باید اشک از چشمان بچه‌ها پاک کند. یکی باید بیاید در سوخته را تعمیر کند…
بیایید به همتی عظیم سال جدید را به سال ظهور مولایمان «صاحب الزمان عجل الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف» گره بزنیم تا با انتقام از قاتلانش به جشن ظهور بنشینیم.
برای ما هنوز عید نرسیده. عید اصلی در راه است…

اللهم عجل لولیک الفرج

منبع: به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»

 هفت سین قرآنی:
سلام علیکم بماصبرتم(رعد/24)
 سلام قولاً من رب رحیم(یس/۵۸)
 سلام علی ابراهیم(صافات/۱۰۹)
 سلام علی موسی(صافات/۱۲۰
 سلام علی ال یاسین(صافات/130)
 سلام علی المرسلین(صافات/۱۸۱
سلام هی حتی مطلع الفجر(قدر/۵)

هفت سین عاشورا:
سیدالشهداء(ع)
2سیدالساجدین (ع)
ساقی لب تشنه
سالار نیزه نشین
سیراب از آب کوثر
سر هفتادو دو عاشق
سوختن خیمه ها

هفت سین آل طاها:

صفحات: 1· 2

فاطمه کبری سلام الله علیها شرط عزت اولاد آل علی است؛ کسی که همه موجودیت خود را به پای اقامه ولایت حق و امیرالمومنین گذاشت و مهمترین دستاوردش ولایتمداری بود، از طرفی سال نو جریان فعل و انفعال طبیعی طبیعت است؛ زمان و عمر در طی سال می گذرد و هر کدام از ما متناسب با سن خود این فعل و انفعال طبیعی را دیده ایم و اگر زنده باشیم بقیه آن را هم خواهیم دید؛ این دو مفهوم و محتوا با هم فرق می کنند.
فاطمه زهرا (س) کلید آفرینش بوده، اما وقوع سال جدید فعل و انفعال عبرت آموز طبیعت است؛ نوروز را که آیه ای از آیات الهی است باید به فال نیک گرفت و حقایق آن را درک کرد؛ زنده بودن و مرگ را از آن استخراج کرد و عبرت گرفت و به سمت زندگی پاک رفت. رفتن به سمت زندگی پاک بر مبنا و مدار حضرت صدیقه طاهره است، اگر او نباشد و مفاهیم قرآن و فرمایشات پیامبر اکرم و اهل بیت نباشد، این فعل و انفعال طبیعی حتی برای همه حیوانات و جمادات عالم نیز نخواهد بود.
 
وظایف شیعیان احیای امر ائمه است که با تعظیم شعائر اسلامی، عمل کردن به راه و رسم پیغمبر و تمسک و تبعیت و تأسی از حضرت صدیقه طاهره محقق می شود؛ با این امور می توان به طرف زندگی پاک رفت.
 اولین مسئولیت و وظیفه شیعه واقعی تحصیل معرفت و افزودن آگاهی و بصیرت به حقایق ائمه و اهل بیت است. شیعه واقعی وقتی که شناخت را با عمق جان می‌پذیرد با سویدای دل و همه وجود و تمام جوارح به آنها عمل می‌کند و راه و رسم آنها را در زندگی خودش جریان می‌دهد؛ شیعه واقعی این چنین است.

این که امام رضا (ع) فرمودند به حزن اهل بیت محزون باشید و به شادیشان شاد، این گونه مصداق می یابد که محزون شدن به حزن اهل بیت و شاد بودن در شادی آنها تظاهر به همراهی با اهل بیت است؛ به این معنی که حزن و سرور ما با حزن و سرور اهل بیت رنگ بگیرد، اما محتوای آن عمل کردن به فرمایشات ایشان و پذیرفتن ولایت اهل بیت است.

منبع: گزیده ای از سخنان دکتر حشمت‌الله قنبری، استاد دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام