شیعه و تقارن فاطمیه و نوروز

فاطمه کبری سلام الله علیها شرط عزت اولاد آل علی است؛ کسی که همه موجودیت خود را به پای اقامه ولایت حق و امیرالمومنین گذاشت و مهمترین دستاوردش ولایتمداری بود، از طرفی سال نو جریان فعل و انفعال طبیعی طبیعت است؛ زمان و عمر در طی سال می گذرد و هر کدام از ما متناسب با سن خود این فعل و انفعال طبیعی را دیده ایم و اگر زنده باشیم بقیه آن را هم خواهیم دید؛ این دو مفهوم و محتوا با هم فرق می کنند.
فاطمه زهرا (س) کلید آفرینش بوده، اما وقوع سال جدید فعل و انفعال عبرت آموز طبیعت است؛ نوروز را که آیه ای از آیات الهی است باید به فال نیک گرفت و حقایق آن را درک کرد؛ زنده بودن و مرگ را از آن استخراج کرد و عبرت گرفت و به سمت زندگی پاک رفت. رفتن به سمت زندگی پاک بر مبنا و مدار حضرت صدیقه طاهره است، اگر او نباشد و مفاهیم قرآن و فرمایشات پیامبر اکرم و اهل بیت نباشد، این فعل و انفعال طبیعی حتی برای همه حیوانات و جمادات عالم نیز نخواهد بود.
 
وظایف شیعیان احیای امر ائمه است که با تعظیم شعائر اسلامی، عمل کردن به راه و رسم پیغمبر و تمسک و تبعیت و تأسی از حضرت صدیقه طاهره محقق می شود؛ با این امور می توان به طرف زندگی پاک رفت.
 اولین مسئولیت و وظیفه شیعه واقعی تحصیل معرفت و افزودن آگاهی و بصیرت به حقایق ائمه و اهل بیت است. شیعه واقعی وقتی که شناخت را با عمق جان می‌پذیرد با سویدای دل و همه وجود و تمام جوارح به آنها عمل می‌کند و راه و رسم آنها را در زندگی خودش جریان می‌دهد؛ شیعه واقعی این چنین است.

این که امام رضا (ع) فرمودند به حزن اهل بیت محزون باشید و به شادیشان شاد، این گونه مصداق می یابد که محزون شدن به حزن اهل بیت و شاد بودن در شادی آنها تظاهر به همراهی با اهل بیت است؛ به این معنی که حزن و سرور ما با حزن و سرور اهل بیت رنگ بگیرد، اما محتوای آن عمل کردن به فرمایشات ایشان و پذیرفتن ولایت اهل بیت است.

منبع: گزیده ای از سخنان دکتر حشمت‌الله قنبری، استاد دانشگاه و پژوهشگر تاریخ اسلام