شمیم فاطمی، نسیم بهاری

نوروز بهانه‌ای برای تازه شدن روح و روان بشری

فرهنگ نوروز، فرهنگ تازه شدن است. بهانه قرار دادن تازگی در طبیعت برای تازه شدن روح و روان بشری است. فرهنگ نوروز، فرهنگ کنار گذاشتن فرسودگی‌ها و کهنگی‌هاست. نه فقط لحاف و تشک کهنه، بلکه کینه‌های کهنه شده، جهالت‌های کهنه شده، عادات و رسوم غلط کهنه شده، غم‌ها و اندوه‌های گذشته و کهنه شده است؛ نه فرهنگ رقص و آواز و بی‌خودی از خود، به اسم شادی و نشاط در نوروز.
لذا مردم ایران از دیرباز که سال نو را عید نوروز قرار دادند، با فرارسیدن آن ظاهر و باطن را نو می‌کردند، به دیدار یکدیگر می‌رفتند، قهر‌ها را آشتی می‌دادند، ارتباطشان را با طبیعت سالم‌تر می‌کردند، از یک دیگر پذیرایی می‌کردند.

بیاییم از فرصت فاطمیه بهره گیریم

بیاییم از فرصت فاطمیه برای تازه شدن روح و روان خویش بهره گیریم. عزاداری برای اهل بیت‌علیهم السلام، از جمله حضرت زهراسلام الله علیها هم آثار فردی دارد و هم آثار اجتماعی، یعنی از آنجا که در فرهنگ شیعى، عزادارى باید از سر معرفت و شناخت باشد؛ همدردى با آن عزیزان، در واقع یادآورى فضایل، مناقب و آرمان‏هاى آنان است و بدین شکل، آدمى را به سمت الگوگیرى و الگوپذیرى از آنان سوق می دهد.
فردى که با معرفت در مجالس عزادارى، شرکت می کند، شعور و شور و شناخت و عاطفه را درهم می آمیزد و در پرتو آن، انگیزه‏اى قوى در او پدیدار می‌گردد و هنگام خروج از مراسم عزادارى مانند محبى میشود که فعّال و شتابان به دنبال پیاده کردن اوصاف محبوب در وجود خویشتن است.
همچنین عزاداری موجب تحول جامعه می‌شود. هنگامى که مجلس عزادارى، موجب انسان‏ سازى گشت؛ تغییر درونى انسان به عرصه جامعه نیز کشیده می شود و آدمى می کوشد تا آرمان‏ هاى اهل‏بیت‌علیهم‌السلام را در جامعه حکم‏فرما کند.
به همین دلیل می توان گفت: یکى از حکمت‏ هاى عزادارى، ساختن جامعه براساس الگوى ارائه شده از سوى اسلام است.

وای بر هتاکان حرمت فاطمی
اشرف کاینات حضرت محمّد (صلّی الله علیه و آله) در آخرین لحظه‌های خود خطاب به مولای متقیان فرمود: «واعْلمْ یا علی انی راض عمنْ رضیتْ عنْه ابْنتی فاطمه و کذلک ربی و ملایکته. یا علی ویْل لمنْ ظلم‌ها و ویْل لمنْ ابْتز‌ها حق‌ها و ویْل لمنْ هتک حرْمت‌ها و ویْل لمنْ احْرق باب‌ها»؛ یا علی! بدان که من خشنود هستم، از هر کسی که دخترم فاطمه از او خشنود باشد، پروردگار من و فرشتگانش نیز از آن شخص خشنود می‌باشند. یا علی! وای بر کسی که به او ستم کند، وای بر کسی که حق او را پایمال کند، وای بر کسی که حرمت او را هتک کند و وای بر کسی که در خانه‌اش را آتش بزند. (بحارالانوار، ج 22، ص 485)
بیاییم با هم عیدمان را سیاه پوش کنیم، سوگ مادر را بر هر چیز دیگری ترجیح بدهیم، بیاییم شیعه مولا بمانیم و برایش سنگ تمام بگذاریم. اگر چه حضرت علی (علیه السلام) در تاریکی شب و غربت مدینه برای تشییع حضرت زهرا (سلام الله علی‌ها) تنها بود، بیاییم در این سال نو حضرت علی (علیه السلام) را تنها نگذاریم.
به جای نشستن روبروی تلویزیون و شکستن تخمه یک «یاعلی» بگوییم و برخیزیم. یکی باید زیر شانه‌های حضرت علی (علیه السلام) را بگیرد. یکی باید اشک از چشمان بچه‌ها پاک کند. یکی باید بیاید در سوخته را تعمیر کند…
بیایید به همتی عظیم سال جدید را به سال ظهور مولایمان «صاحب الزمان عجل الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف» گره بزنیم تا با انتقام از قاتلانش به جشن ظهور بنشینیم.
برای ما هنوز عید نرسیده. عید اصلی در راه است…

اللهم عجل لولیک الفرج

منبع: به گزارش گروه فضای مجازی «خبرگزاری دانشجو»