چگونه فاطمه (س) را دوست بداریم؟

پیوند: http://www.mohadase.ir/صفحهاصلی/tabid/74/Default.aspx

محبّت براي خدا، نعمت بزرگ و موهبت عظيمي است. خداي عزّوجل، براي دوستداران خود درجه‏  بزرگ و منزلتي سترگ و برکت و خير، قرار داده است. همانگونه که پيامبر به آن دستور فرموده آن روز که گفت: «سه چيز است که اگر در وجود کسي باشد شيريني ايمان را خواهد چشيد و در رأس اين امور سه گانه، اين است که خدا و رسول او در نظر شخص از هر چه جز آنهاست محبوب تر و اگر کسي را دوست دارد، صرفاً براي خدا باشد و از بازگشت به کفر متنفّر باشد، به آنگونه که دوست ندارد در آتش افکنده شود»!

حال چگونه است، اگر اين محبت براي خدا و پيامبر خدا صلي اللَّه عليه و آله و نسبت به اهل بيت گرامي به ويژه حضرت زهراي بتول عليها السلام (امّ‏ ابيها) باشد که رسول الله او را دوست مي داشت و به دوستي او سفارش مي کرد و به اِعزاز و اکرام و احترام او، امر فرمود و در بسياري از مناسبت ها تصريح نمود که او پاره‏ تن من است. آنچه او را خشنود کند مرا خشنود ساخته و آنچه او را به خشم آورد مرا خشمگين کرده است.  اين سيده‏ فاضله که خداوند نسب شريف پيامبر صلي اللَّه عليه و آله را در نسل او حفظ کرده است.

آيا ما مي توانيم پس از رسول الله صلي اللَّه عليه و آله جز با محبت و تقدير و احترام و تعظيم با خاندان گرامي او عمل کنيم؟ اين بانوي بزرگ و با فضيلت و شرافتمند؛ زهراي بتول عليها السلام را دوست مي داريم؛ چرا که خداي عزّوجلّ او را دوست مي دارد و رسول الله او را دوست مي داشت و محبّتش را به ما آموخت و به آن دستور داد. و باز هم سخن از پيامبر است در روايت صحيح که «ابن عباس» از پيامبر نقل مي کند:

«أحبّوا اللَّه لما يغدوکم من نعمة و أحبّوني بحبّ اللَّه و أحبّوا أهل بيتي بحبّي».

«خدا را دوست بداريد به جهت نعمت هايي که به شما ارزاني داشته و مرا دوست بداريد به جهت محبت به خداوند و خاندان مرا دوست بداريد به جهت محبّت من.»

صفحات: 1· 2