سحری متفاوت در ماه رمضان..

در ماه رمضان از گناه توبه کنید، چون خدا در این ماه می‌بخشد. دست هایتان را بعد از نمازها بلند کنید و دعا کنید. لازم نیست حتماً به عربی بخوانید و یا علی و یا عظیم بخوانید! هر چه بلدید بگویید. درد خودت را با سوز بگویی، بهتر از این است که رجز بخوانی. دائم رادیو روشن می‌کند و رادیو دعای سحر می‌خواند. دعای سحر رادیو برای شما رشد نیست. رشد آن است که سحری خوردی، روی پشت بام، در اطاقت، در حیاطت، خانه‌های بندگان خدا در تهران که همه کوچک است ولی بالاخره جایی را پیدا کن، خودت با خدا فارسی حرف بزن. پنج دقیقه خودت با زبان خودت فارسی حرف بزنی بهتر از این است که رادیو 3 ساعت برایت دعا بخواند.

پنج دقیقه خودت باش. آدم باید بعضی کارها را خودش انجام دهد. رشد 5 دقیقه خلوت شما از 3 ساعت مناجات رادیو برای شما بیش‌تر است. بگو خدایا! عمرم رفت. با هرکس حرف زدم توجه داشتم جز زمانی که با تو حرف زدم. تا سر نماز رفتم، حواسم پرت شد. همه جا جز وقت مناجات بیدارم. همه کتابی را جز قرآن می‌توانم بخوانم…هر چه بلدی بگو. نعمت‌ها را بشمار. خدایا به من چشم دادی، گوش دادی، دست دادی. «الحمدلله»

خدا به ما خیلی چیزها داده است، منتهی از بس در آن‌ها غرق هستیم، نمی‌دانیم چه هستند. ماهی تا در آب است، آب را نمی‌فهمد. قرآن گاهی زنگ بیدار باشی می‌زند. می‌گوید: «إِنْ أَصْبَحَ ماۆُکمْ غَوْراً فَمَنْ یأْتیکمْ بِماءٍ مَعینٍ»(ملک/30) اگر صبح برخاستی و هر چه کندی به آب نرسیدی «فَمَنْ یأْتیکمْ بِماءٍ مَعینٍ» کیست که برایت آب بفرستد؟ «إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیکمُ اللَّیلَ سَرْمَداً»(قصص/71) اگر ما حرکت زمین را کند کردیم، شب یا روز طول کشید، به چه کسی زنگ میزنی می‌زنی که شب بفرست یا روز بفرست؟

گاهی می‌گوید: فرض کن نابینا بودی، فرض کن نمی‌شنیدی. اگر آب دهنم زیاد تولید می‌شد، می‌بایست همینطور که صحبت می‌کنم، یک سطل هم زیر چانه‌ام بود. اگر همین تولید آب دهن بنده کم بود، باید یک شلنگ مثل کولر گوشه‌ی دهنم بود تا می‌توانستم با شما حرف بزنم. از بس تولید آب دهن ما میزان است یک بار نگفتیم خدا را شکر که آب دهنمان میزان تولید می‌شود. برای این که از اول اینطور بوده است. ما در نعمات خدا غرق هستیم و نمی‌دانیم.

خدا ان شاءالله به همه‌ی ما توفیق دهد و تمام خیراتی که در این ماه رمضان خداوند نثار بندگان مخلصش می‌کند، همه‌ی آن خیرات و برکات را نثار همه‌ی ما بفرماید.

برگرفته از بخش اخلاق و عرفان اسلامی تبیان