پیروزی به قیمت تبعیض...

دوستان خير انديش به حضور علي (علیه السّلام) آمدند و با نهايت خلوص و خيرخواهي تقاضا كردند كه به خاطر مصلحت مهم تر، ‌انعطافي در سياست خود پديد آورد، پيشنهاد كردند كه خودت را از درد سر اين هوچيها راحت كن، « دهن سگ به لقمه دوخته به » : اينها افراد متنفذي هستند، بعضي از اينها از شخصيتهاي صدر اول اند، تو فعلا در مقابل دشمني مانند معاويه قرار داري كه ايالتي زر خيز مانند شام را در اختيار دارد، چه مانعي دارد كه به خاطر «مصلحت» ! فعلا موضوع مساوات وبرابري را مسكوت عنه بگذاري ؟

علي (علیه السّلام) جواب داد:

شما از من مي خواهيد كه پيروزي را به قيمت تبعيض و ستمگري به دست آورم ؟ از من مي خواهيد كه عدالت را به پاي سياست و سيادت قرباني كنم ؟
سوگند به ذات خدا كه تا دنيا دنياست چنين كاري نخواهم كرد و به گرد چنين كاري نخواهم گشت. من وتبعيض ؟! من و پايمال كردن عدالت؟!
اگر همه اين اموال عمومي كه در اختيار من است مال شخص خودم و محصول دسترنج خودم بود و مي خواستم ميان مردم تقسيم كنم، هرگز تبعيض روا نمي داشتم تا چه رسد كه مال مال خداست و من امانت دار خدايم.

نهج البلاغه، خطبه 126