در مبارزه با حجاب سخت گیری نکنیم..!

روشن است که در مورد حجاب باید کار فرهنگی در خانواده، آموزش و پرورش، دانشگاه، در مساجد و منابر توسط روحانیت و در صدا و سیما انجام شود. اما طبیعی است هر قدر هم کار فرهنگی انجام شود باز کسانی هستند که ممکن است حجاب را رعایت نکنند. نباید فکر کنیم اگر کار فرهنگی در بهترین سطح انجام شود همه حجاب را رعایت می‌کنند.عده‌ای هستند که گرایش به فرهنگ غربی دارند و عده‌ای هم روی هوا و هوس به سمت بدحجابی سوق پیدا می‌کنند. میل به خودنمایی و تبرج در زنان یک امر ذاتی است و آنها از این کار لذت می‌برند. همان‌طور که میل به چشم‌چرانی، ذاتی مرد است و خداوند این دو جنس را اینطور آفریده برای اینکه نسل بشر ادامه داشته باشد اما خداوند به عنوان خالق ما ضوابط و مقرراتی را هم درباره پوشش، اختلاط زن و مرد و آداب نگاه کردن و مانند اینها اعلام کرده تا حد اعتدال در این موضوع رعایت شود. بحث این است که هر قدر کار فرهنگی صورت گیرد قطعا عده‌ای هستند که حجاب را رعایت نمی‌کنند. به هر حال مردم بعضا ماهواره تماشا می‌کنند، عده‌ای به دنیای غرب رفت و آمد دارند و عده‌ای هم به دنبال هوا و هوس خود هستند. اگر کسی آمد و فضای جامعه را خراب کرد، با چنین پدیده‌ای چه باید کرد؟ آیا وظیفه مردم است که با هم در بیفتند؟! ممکن است کسی هم با زبان نرم تذکری بدهد ولی این کافی نیست. اگر افرادی با وضع بسیار ناهنجار، نه موارد جزئی، در سطح جامعه ظاهر شوند دولت اسلامی وظیفه دارد آن بخش از امر به معروف و نهی از منکر را که مستلزم اعمال قانون است و کار مردم نیست انجام دهد.ما هیچ وقت نگفتیم اگر کسی نقص کوچکی در پوشش خود داشت بازداشت شود، طبیعی است که اینطور نیست و از این موارد هم در سطح جامعه زیاد است و کسی با آنها کاری ندارد اما بحث این است که با موارد خیلی ناهنجار برخورد شود.به عنوان مثال  نسبت به پدیده بانوان ساپورت‌پوش ، ما نمی‌توانیم این نوع پوشش را که بدن زن را نمایان می‌کند آزاد بگذاریم. دولت باید بر این موارد نظارت کند. نقطه شروع این کار هم اماکن دولتی است. باید ضوابطی در وزارتخانه‌ها و ادارات دولتی، هم برای کارکنان و هم مراجعین وجود داشته باشد و اینطور نباشد که هر کسی با هرنوع پوششی بتواند وارد این ادارات شود و مردم احساس کنند بی‌حجابی و بدحجابی رسمیت پیدا کرده است.اگر مردم احساس کنند دولت در مسئله پوشش اسلامی جدی است خودشان رعایت می‌کنند……

وقتی در خارج از شهر و جاده‌ها نگاه می‌کنید، می‌بینید که مردم روی اعتقادشان حجاب را رعایت می‌کنند و اینطور نیست که رعایت حجاب با اجبار و زور باشد. لذا بحث ما بر سر موارد اندکی است که گاهی در تهران و شهرهای بزرگ به چشم می‌خورد و نباید آنها را کوچک گرفت زیرا ممکن است به جایی برسیم که دیگر نتوان جلوی این مساله را گرفت.از نظر روانشناسی زن، رقابت بین خانم‌ها موضوعی پذیرفته شده است و ما نباید اجازه دهیم این فضا ایجاد شود. در اوایل انقلاب با خانمی مصاحبه کردند که از جمهوری اسلامی به خاطر اجباری شدن حجاب تشکر می‌کرد و می‌گفت ما در زمان شاه باید هر روز صبح ساعتی را به خودمان می‌رسیدیم زیرا در اداره میان بانوان رقابت وجود داشت اما اکنون لباس فرمی وجود دارد و پوشش مشخصی برای کارکنان ادارات در نظر گرفته شده است و ما راحت شدیم.اگر بناست امکان التذاذات جنسی را در جامعه فراهم کنیم و به عبارت دیگر تحریکات جنسی آزاد باشد آن وقت مثل غربی‌ها می‌شویم یعنی از آن طرف هم باید اماکنی داشته باشیم که مردم به خواسته‌هایشان برسند، نمی‌شود بگوییم حریک آزاد باشد و از آن طرف ارضاء ممنوع، زیرا عقده روانی ایجاد می‌شود؛ یا باید وضعیت را اروپایی کنیم یا اسلامی، چیز بینابینی نداریم که بگوییم تحریک آزاد و ارضاء ممنوع است. اینها عقده‌های روانی در جوانان ایجاد می‌کند.

بیانات علی مطهری عضو کمیسیون فرهنگی مجلس