ریشه بدعت گذاری در دین

قرآن میگوید وقتی سیل جریان پیدا کند، آن که حرکت می کند و نیرو دارد آب است، اما شما کف را میبینید. اگر آب نبود، کف یک قدم هم نمیتوانست برود ولی روی آب سوار میشود و از نیروی آب کمک میگیرد.

_{همانا آغاز نابسامانیها، هواهای نفسانی است. بجای اینکه خدا را پرستش کنند، هواهای نفسانی را پرستش میکنند و دنبال خواسته هایشان میروند. و بعد احکامی بدعت گذارده میشود. بدعتی را در لباس دین وارد میکند.اگر حق و باطل مخلوط شوند، عده ای آن را حق محض میبینند، بعد به آثارش نگاه میکنند میبینند آثار بد دارد و زبانشان دراز میشود که این دین شما هم خراب از آب درآمد. دیگر نمی دانند این خرابیها مال باطل است نه مال حق.}

وقتی عثمان بر اثر انحرافهایش، در خطر کشته شدن بود، معاویه هیچ کمکی به او نفرستاد. چون او با عثمان کار نداشت، او دنبال ریاست خودش بود. دید اگر عثمان کشته بشود، مرده اش بیشتر به نفع اوست تا زنده اش.!
فورا پیراهن عثمان را بر دروازه شام آویزان کرد و رفت بالای منبر و شروع کرد به اشک تمساح ریختن که ایهاالناس خلیفه مظلوم پیامبر را کشتند. معاویه روزها از مردم اشک گرفت و از مظلومیت خلیفه پیامبر گفت و آیه خواند/أسراء سی و سه
آن وقت مردم را جمع کرد و به جنگ علی علیه السلام آمد. معاویه خودش نیرو نداشت، از نیروی پیغمبر استفاده کرد.
امام باقر علیه السلام فرمودند: سی هزار نفر جمع شده بودند که جد ما حضرت حسین علیه السلام را بکشند و کل یتقرب الی الله بدمه. هر یک با کشتن او به خدا تقرب میجستند. چون میگفتند یزید خلیفه پیامبر است و حسین بن علی بر او خروج کرده، باید با او جنگید.

منبع: نبرد حق و باطل به ضمیمه تکامل اجتماعی انسان در تاریخ از استاد مطهری