رساله محبت

آنکه از محبت خدای متعال برخوردار است، او را چون دوست میدارد عبادت میکند، نه برای فرار از آتش جهنم و نه برای طمع در بهشت. تو خود به خود مراجعه کن و ببین اگر آتش و عذاب در بین نبود و بهشت و لذتهای آن در میان نبود، و فقط حضرت حق بود و اوامر و نواهی او، نه مطیع را بهشت بود، نه عاصی را جهنم، چه میکردی؟ چگونه بودی؟

مواظبت کن خود را فریب ندهی و درین بررسی و محاسبه مانند همیشه گرفتار مکائد نفس و شیطان نشوی و گمان نکن که عبادات و طاعات تو برای این است که خدای متعال را دوست میداری. اگر به دقت به بررسی و محاسبه بپردازی خواهی فهمید که همه به حکم ترس از جهنم است، و احیانا بطور ضعیف به جهت طمع در بهشت
من و تو بدون هیچ تردیدی هرچه از طاعات و عبادات انجام میدهیم و هرچه از گناهان ترک میکنیم، همه برای فرار از جهنم و ترس از آتش و عذاب است. وقتی نتیجه گرفتی از محبت حق بهره مند نگشته ای، به مقتضای آیه وَ اَلَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلّٰهِ تردیدی در این نمیماند که به جمع اهل ایمان راه نیافته ای

از رسول اکرم صلی الله علیه و آله نقل شده: کسی از شما ایمان واقعی نمی آورد مگر آن وقت که خدا و رسولش نزد او محبوبتر از همه چیز باشد/ این روایت هم محبت شدید نسبت به خدا و رسول را علامت اهل ایمان و شرط قرار گرفتن در سلک آنان میداند

حال اگر مایل باشی بدانی جایگاه من و تو کجاست، قرآن کریم در بعضی آیات کریمه جمعی از ایمان آورندگان را مورد خطاب قرار میدهد و ایمان آنان را چندان به حساب نمی آورد و دوباره آنان را به ایمان دعوت میکند يٰا أَيُّهَا اَلَّذِينَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللّٰهِ وَ رَسُولِهِ

برگرفته از کتاب رساله محبت استاد سید محمد شجاعی