پنج وادی خود سازی در کلام مجتهدی تهرانی

صمت و جوع و سهر و عزلت و ذکر به دوام      ناتمامان جهان را كند اين پنج تمام

این شعر یک کتاب اخلاق است. یعنی اگر کسی بخواهد آدم بشود، باید به این شعر عمل کند.

صمت؛ یعنی سکوت .یعنی اگر در جمعی هستی، افراد حاضر هر چه می گویند، بگویند تو ساکت باش. ولی اگر کار به غیبت رسید، شما جلوی آنها را بگیر یا بلند شو برو.

جوع؛ یعنی گرسنگی. انسان باید همیشه حالت گرسنگی داشته باشد. خوب است که انسان همیشه اشتها به غذا داشته باشد و گرسنه باشد.

سهر؛ یعنی شب زنده داری یعنی انسان قبل از اذان صبح از خواب بلند شود. قرآن بخوانید. خواندن قرآن ، زنگار را از دل انسان پاک می کند.

عزلت؛ یعنی دوری جستن از مردم دنیا. از مردم دنیا دوری کنید. از کسانی که اهل غیبت و دروغ و تهمت و … هستند، دوری کنید، ولی با کسانی که انسان های صافی هستند، معاشرت داشته باشید.

با بدان کم نشین که صحبت بد           گر چه پاکی تو را پلید کند
آفتابی بدین زیبایی را                     لکه ی ابری نا پدید کند

ذکر به دوام؛ یعنی اینکه انسان به طور دائم ذکر بگوید. به یاد خدا باشد.

كسي كه اين پنج صفت را داشته باشد ديگر در دنيا و آخرت،سعادتمند است.

منبع: خوانده شده از کتاب در محضر مجتهدی،مولف: محمودی گلپایگانی،انتشارات لاهوت، 1386، ج2، صفحه 107