حجاب زدایی واژه ی زرنگی

گاهی باید یقهٔ برخی از واژه‌ها را درید، حجاب از پیکرشان زدود و عریانشان کرد تا بهتر دیده شوند. پوشیده که باشند فریب کاریشان بیشتر می‌شود. «زرنگی» یکی از‌‌ همان واژه هاست که باید از آن حجاب زدایی کرد. بیایید ابتدا همین جا تکلیفمان را با «زرنگی» مشخّص کنیم. «زرنگی»، «رندی» نیست. «زرنگی»، «زیرکی» نیست. «زرنگی»، حتّی «کاردانی» هم نیست. «زرنگی»، بزک کرده و رفو شدهٔ بی جوهری وجود و یا فرصت طلب وبد جنسی  باشد.

به همین خاطر باید بر آن تاخت و رسوایش کرد. آن گونه که دیگر کسی جرأت نکند خود را «زرنگ» بخواند و به ریش من و شمایی که لابد آداب و اصول «زرنگی» را بلد نیستیم یا اگر هم بلد هستیم به هزار و یک دلیل خود را مقیّد به «زرنگ نبودن» کرده‌ایم، بخندد و مسخره‌مان کند.

«زرنگ»‌ها آدم‌های بی‌اصولی هستند. آدم‌هایی که خوب بلدند تحت هر شرایطی و به هر صورتی منافع شخصی خود را تضمین کنند. آن‌ها می‌دانند که پایبندی به اخلاق و قانون، مانع بزرگی برای پیمودن یک شبهٔ ره صد ساله است. به همین خاطر از‌‌ همان ابتدا به هر آنچه رنگ و بوی این دو را داشته باشد دهن کجی می‌کنند. «زرنگ»‌ها بزرگ‌ترین دشمنان اخلاق و قانون هستند. اصلاً برای همین «زرنگی» را ابداع کرده‌اند تا حجابی باشد در برابر بی‌اخلاقی‌ها، بی‌اصولی‌ها، دروغگویی‌ها و قانون گریزی‌هایشان. آن‌ها به خوبی دریافته‌اند که زندگی قانونمند، مبتنی بر اخلاق و متّکی بر اصول، زندگی به غایت سخت و دشواری ست امّا خب آن‌ها «زرنگ»‌اند و اهل این حرف‌ها نیستند. مهم برایشان این است که به هر صورت ممکن به اهدافشان دست پیدا کنند. کلاه از سر یکی بر می‌دارند و بر سر دیگری می‌گذارند و به این کار افتخار هم می‌کنند. اسمش هم «زرنگی» ست. کسی هم که به هر دلیل «زرنگ» نباشد، از دید آن‌ها «بی‌عرضه» و «دست و پا چلفتی» است. آن‌ها استاد ماهی گرفتن از آب گل آلود هستند و برایشان فرقی نمی‌کند که این ماهی شاید رزق و روزی آن‌ها نباشد. همه جا هم هستند؛ در عالم سیاست، هنر، اقتصاد و حتّی همین نزدیکی‌ها و دور و بر خودمان. امّا خب در دنیای «زرنگ»‌ها هم دست بالای دست، بسیار است.

همین است که می‌گویم باید از برخی واژه‌ها حجاب زدایی کرد و عریانشان کرد. این عریانی شاید به اخلاقی‌تر شدن تک تکمان کمک کند تا دیگر بی‌اصولی و بی‌اخلاقی را زیر پوششی زیبا و فاخر پنهان نکنیم و به «زرنگ» بودن خودمان نبالیم. «زرنگ» بودن هنر نیست. هنر این است که «زیرک» و «کاردان» باشی امّا اخلاق و قانون را زیر پا نگذاری. هنر این است که از دیگران نردبانی برای پیشرفت خود به هر قیمت نسازی و در یک کلام هنر این است که «رند» باشی امّا «زرنگ» نباشی…

دست نوشته های هادی یزدانی با اندکی تصرف