چند سالی است که منطقه آسیای شرقی شاهد ناامنی، برادرکشی و حضور متجاوزان متحجری است که با پرچم سیاه جاهلیت و به نیابت از استکبار جهانی و در راس آن ها آمریکای جنایتکار، دست به جنایت هولناکی زده اند که نه در وصف قلم گنجد و نه در حیطه عقل، که با جنایات خود جاهلین عصر پیامبر(ص)را روسفید کرده اند.
در راس این هرم جاهلیت عربستان سعودی است که به عنوان خائن الحرمین نماد شهوت رانی، غضب و تحجر زمانه است. مردم مظلوم یمن نزدیک دو ماه است که شاهد تجاوز و وحشی گری آل سعود علیه کشورشان هستند و این در حالی است که حلول ماه رجب که یکی از ماه های حرام خداوند می‌باشد نتوانست جلو خشم و عصیان آل سعود را بگیرد. اتفاقاتی که در یمن می‌افتد در نهایت بی‌رحمی است و نشان می‌دهد که کشورهایی که به لحاظ مالی در قدرت هستند چگونه به حریم دیگران وارد می‌شوند. آنها به بهانه‌های مختلف به خود اجازه می‌دهند که در امور دیگر کشور‌ها دخالت کنند و به هر صورتی که دوست دارند حقوق ملت‌ها را زیر پای بگذارند.
دیپلماسی غرب و رسانه‌های وابسته، منادی آزادی و دموکراسی‌اند اما هر دو چشم بر جنایات عربستان در یمن بسته‌اند. مردم یمن آزادی را فریاد می‌کنند اما دولت‌های غربی و رسانه‌ها در حمایت از عربستان فعال هستند. عربستانی که رژیمی تمامیت‌خواه، خشن برای مردم خویش که همه آزادی‌های عرفی و مشروع را در این کشور ممنوع کرده است. کشوری که خود در نقطه صفر دموکراسی قرار دارد و مدعی است جنگ را برای دستیابی مردم یمن به دموکراسی راه انداخته است؟ بالاخره دموکراسی چیست؟ همانی است که غرب می‌گوید و یا آنی است که عربستان ادعا دارد؟ عربستانی که زنانش حق انتخاب و حتی اجازه رانندگی ندارند و حاکمانش، مردم را مایملک خویش می‌دانند و اراده‌ای جز اراده خویش را بر نمی‌تابند. آیا سزا است از چنین رژیمی حمایت کنند؟
آل سعود هيچ ربطي به اسلام ندارد ودر جنایت کار بودن او هیچ شکی نیست در آينده‌اي نزديك از كار خود پشيمان خواهد شد و خروش مردم يمن آل سعود را در باتلاق نابودي خود خواهد كشاند. وظیفه هر انسان اهل فرهنگ و تمدن این است که در برابر این جنایت زبان باز کند وبا سکوت خود به یمن، به مردم یمن، به ساحت آزادی و به فردایی که باید مهربانی در آن حاکم باشد، خیانت نکند.
