عدم تن دادن به ذلت

در پست  قبلیبرخی از ابعاد شخصیتی امام حسین علیه السلام را را بیان کردیم در این پست جنبه دیگری از بعد شخصیتی امام حسین علیه السلام را مورد بررسی قرار میدهیم

جنبه دیگری ازویژگی شخصیتی امام حسین (ع) زیربار ستم نرفتن است . این جنبه از جنبه های دیگر برتر و بالاتر می باشد. چه بسا افرادی را دیده ایم که زمانی که دنبال شهوتی می رود و یا کالای گرانبهایی چشم او را می گیرد و به دنیا پاسخ مثبتی می دهد، چگونه اصول و صراحت و قاطعیت ارزش های موجود را از دست می دهد. و نه تنها معنی و ارزش خود را ازدست می دهد، بلکه به ضد ارزش نیز تبدیل شده و موردسرزنش قرار می گیرد. و در این هنگام شرافت ، پستی به شمار می آید. زیربار نرفتن ،سنگ بنای نخستین ارزش های انسانی است ، به همین جهت امام حسین (ع) جزنپذیرفتن خواری و زور به چیزی رضا نداد ودر این باره سخنی گفت که نفس سرکش رانابود می کند:
«سوگند به خدا، نه همچون خوارشدگان دست تسلیم به شما می دهم و نه چون بندگان ترسو فرار می کنم . بندگان خدا، به پروردگار خود پناه می برم از این که بخواهید مرااز خود برانید و بیفکنید و به پروردگار خود پناه می برم ، از هر خود بزرگ بینی که به روزقیامت ایمان نمی آورد.»
آری خودداری او از تن دادن به ذلت و خواری چنان مردانگی به مردان آموخت وزیربار ذلت نرفتن را به آنان تعلیم داد که هیچ کس تاکنون نتوانسته است مانند او عمل کند.
آن حضرت از پذیرفتن آسایش ورفاه و لذت امتناع ورزید؛ زیرا لذت و نعمت حقیقی در چیزی فراسوی نعمت های دروغین زندگی و خواست های پست ونادرست آن می باشد.
آن کس که هدف والایی در زندگی انسانی دارد، چیزی جز رسیدن به آن رالذت بخش نمی داند. و چیزی جز عملی شدن آن را سعادت نمی خواند.