خدای قلب من

خداى من!
در این فکر بودم که اگر مرگ به سراغ من آید چه کنم و چگونه با تو روبرو شوم؟
آیا به نماز و روزه ام بنازم؟
نه، همه کارهاى من پر از عیب و نقص است، پس چه کنم، چه چیز را به درگاه تو عرضه کنم؟
فهمیدم، تنها یک چیز دارم که بى عیب و نقص است و مى توانم آن را به درگاه تو بیاورم، آن هم اعتراف به گناهانم است!
تو خود مى دانى که در این احساس شرمندگى خویش، ریایى نکرده ام، این پاک ترین احساس من بوده است!
براى همین آن را براى شب اوّل قبرم، ذخیره کرده ام که به درگاه تو عرضه کنم.

إلهی، إن کان قد دنا أجلی ولم یقربنی منک عملی، فقد جعلت الاعتراف إلیک بذنبی وسائل عللی…

 مصباح المتهجّد ص 593، إقبال الأعمال ج 1 ص 169، المصباح ص 374، بحار الأنوار ج 91 ص 105

خوانده شده از کتاب الکترونیکی: خداى قلب من، نویسنده: دکتر مهدى خدّامیان آرانى،ناشر: وثوق. قم ، صفحه 7