فقدان مهارت گفتوگو موجب میشود که زوجین به شبکههای اجتماعی مانند فیسبوک و شبکههای موبایلی برای برطرف کردن نیازهای ارتباطی خود روی آورند. اگر زوجین برای گفتوگو، اطلاعات و مهارت کافی نداشته باشند یا مشاجره میکنند یا ترجیح میدهند سکوت کنند و سرشان به کار خودشان گرم باشد تا مشکل بیشتری میان آنان به وجود نیاید.
سکوت زوجین، زیرساخت آسیبهای زندگی مشترک است.
زمانی که زوجین فرصتی برای گفتوگو یا گوش شنوا برای حرفهای خود نداشته باشند، به سکوت روی میآورند که این وضعیت زیرساخت آسیبهای زندگی مشترک است. در این شرایط یا زوجین دچار افسردگی شدید میشوند یا در بهترین حالت به ارتباط با پدر و مادر و خواهر و برادر خود روی میآورند و در بدبینانهترین شرایط به روابط خارج از چارچوب خانواده سوق پیدا میکنند.
زمانی که ارتباط زوجین با همسر خود دچار مشکل میشود آنها از خود میپرسند آیا من مشکلی در برقراری ارتباط بدون تنش دارم؟ در این شرایط به صورت ناخودآگاه تلاش میکنند به این پرسش خود پاسخ دهند بنابراین به اولین درخواست ارتباط، واکنش نشان میدهند و به تدریج هنجارهای اصلی برای آنان رنگ میبازد.
خانواده مهمترین و ارزشمندترین حریم است.
آنچه که در نجوای زن و مرد رد و بدل میشود نباید به خانواده زوجین منتقل شده و این کار یک خطای رفتاری محسوب میشود.
گفتوگو باید در زمان مناسبی انجام شود؛ البته گفتوگو بین زوجین به دو دسته تقسیم میشود. برخی از آنها گفتوگوی دوستانه و محاورهای بوده و برخی دیگر برای حل تعارض است.لازم است زوجین حال و هوای یکسانی نسبت به موضوع گفتوگو داشته باشند و هر دو از آن یکسان لذت ببرند. یکی از ایراداتی که به مردان گرفته میشود این است که آنان پس از رسیدن به منزل سرگرم کارهایی غیر از گفتوگو با همسر خود میشوند، به عنوان نمونه تلویزیون تماشا میکنند که این وضعیت به علت فقدان مهارت گفتوگو بین زوجین به وجود میآید.
گاهی اوقات منظور زنان از بیان موضوعی، سرزنش همسر نیست ولی به علت فقدان مهارت گفتوگو یا انتخاب موضوع یا زمان نامناسب بحث به چالش کشیده میشود.
زن و شوهر باید بدانند صمیمیترین دوست یکدیگر هستند و با این رویکرد به گفتوگو بپردازند تا شاهد نباشیم که مردان تماشای برفک تلویزیون را به گفتوگو با همسر خود ترجیح دهند.